Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij Virgin Screens 2023
Acryl op doek- 150cm b x 100 cm h
Virgin Screens – acryl op canvas- 100 x 150 cm – Brave New World serie – 2023
Het witte doek, de oneindige ruimte waarin en waarop alles kan worden geprojecteerd, alles kan gebeuren, elk idee kan ontstaan of verdwijnen.
Even bemoedigend als angstaanjagend. Biedt evenveel oplossing als probleem, evenveel niets als iets.
Leegte prikkelt het onderbewustzijn, daagt het uit en provoceert als geen ander, want wat in die leegte wordt weerspiegeld zijn denkbeelden en hersenspinsels, die hersenspinsels, dat ben jij. Dat is hoe je in elkaar steekt.
Leegte is anders dan vacuüm. Een vacuüm is het soort leegte dat wordt veroorzaakt door het ontbreken van zuurstof. Aandacht is zuurstof voor verbeelding. Onttrekking van aandacht is het vacuüm van de verbeelding, een verlaten veld waarop steeds minder groeit.
Drie kunstenaars waren op zoek naar een originele en nieuwe manier om verschillende thema’s onder de aandacht te brengen en bespreekbaar te maken bij een breder publiek. Dat hebben ze uiteindelijk op een bijzondere manier weten vorm te geven.
Het project [RE]CLAMED ARTSPACE, waarin dit vorm kreeg, heeft een jaar lang under cover plaats gevonden en heeft zich sinds december 2022 kenbaar gemaakt middels een publicatie en manifest, 01 februari ‘23 tijdens een presentatie in De Stadkamer en 13 april tijdens een thema avond van het Filosofisch café Zwolle.
Speciaal voor deze gelegenheid hebben zij: Marit Otto, Corine Aalvanger en Herbert Alfonso, een visuele samenvatting gemaakt. Dit geëngageerde multimedia kunstproject gaat onder andere over het heroveren van kunst in de openbare ruimte maar raakt tegelijkertijd allerlei ethische kwesties van deze tijd aan.
Deze installatie is te zien tijdens het Shipyard festival 10- juni 2023 – in de theaterzaal. Grote Voort 10, Zwolle.
Afgelopen zondag de 23e is de expositie COMBINED geopend bijMICKSARTin Emmen. In deze expositie zijn verschillende werken van mij te zien; de schilderijen (tweeluik) Hunter Gatherer en Underground, de video installatie Dedicated Follower en de wegwerp installatie Remains Of Today (200 kleine doekjes gemaakt van restmateriaal en zwerfafval)
De kunstinstallatie Remains Of Today omvat vanaf vandaag, 04-01-2023, 260 verschillende kleine kunstwerken. Ik ben eind 2018 gestart met het maken van kleine kunstwerken van 30/30 cm. Elk doekje is circulair kunstwerk, gemaakt van afval wat ik op straat vind, plastic tassen, teksten uit tijdschriften , oude textiel, gebruikt hout en meer. Het totale kunstwerk is een aanklacht tegen de wegwerpmaatschappij. Bij elk doek zit een kort verhaal, een licht filosofische bespiegeling, Door die bespiegelingen trek ik het naar de actualiteit; vraagstukken en waarnemingen van het nu. Soms lichtvoetig en absurdistisch soms kritisch.
3 Zwolse kunstenaars, presenteren zich een jaar lang als kunstzinnige wolf in commerciële schaapskleren.
Collectief [RE]CLAMED ARTSPACE 2022- Marit Otto, Corine Aalvanger, Herbert Alfonso
THIS IS ACTUALLY ART
Het project (RE)CLAMED ARTSPACE is een jaar geleden van start gegaan en gaat letterlijk over het her-veroveren van kunst in de openbare ruimte. Kunstenaars; Marit Otto, Corine Aalvanger en Herbert Alfonso willen hiermee ruimte heroveren die de alomtegenwoordige commerciële reclame boodschap inneemt. Dit hebben ze gedaan met alle middelen die hen ter beschikking stonden. Ze zijn in de huid gekropen van 3 (eigenlijk 4) fictieve bedrijven en hebben een maatschappijkritische boodschap verstopt in een reclameboodschap, kunst vermomd als reclame.
De commerciële schaapskleren
I.G.C. INDUSTRIESen de drie start ups met hun signature products zijn ontsproten uit de geest van de 3 kunstenaars. I.G.C.(In Gods Chair) Industries is de zogenaamde investeerder, en het platform waar de 3 bedrijven zich profileren met hun product. Het is een bedrijf dat op het randje van het betamelijke balanceert en de ethiek met enige regelmaat behoorlijk geweld aan doet. De board members en CEO’s, Marcha Suikerberg, Sandra Jobse Sander Pichai en Tim Kok, dragen namen die verwijzen naar topmensen uit Silicon Valley. Hier kan je betalen met je data onder de noemer ‘Data is the new currency’, een nieuwe economische filosofie waarover ze zelf zeggen dat het lijnrecht tegenover het data protectionisme staat.
INPHONE, is een concept van Marit Otto: Deze dubieuze Phone company zoekt de grenzen van privacy, leeftijdsbeperking en distopisch toekomstdenken op. Het dient primair zichzelf, daarna de consument maar zeker niet de ethiek en het fatsoen. Gratis voor altijd verbonden en altijd online in ruil voor onbeperkt toegang tot jouw gegevens.
KRACHT.VOER, is een concept van Corine Aalvanger: speelt met haar CCP3 food pil fijntjes in op de snelle markt van maaltijd – flits bezorging, een festival gevoel is nooit ver weg. De vleespil is er in drie dierlijke variaties: de kip, het varken en de koe. Just pop it in! Een magisch idee voor als het eten, an sich, je gewoon te veel wordt….
SWEATSHOP COUTURE, een concept van Herbert Alfonso: profileert zich met het product Blood Sweat Tears als vrij bloederig, best onethisch en onsmakelijk maar wel de weg naar succes als je dit bedrijf mag geloven. Een cult hit uit de States met als slogan ‘We don’t talk about other people’s blood sweat and tears,we just use them’.
“Wij willen met dit geëngageerde project een artistieke en filosofische bijdrage leveren aan deze snel veranderende samenleving. In dit project staat de verhouding tussen commerciële en autonome beeldtaal op gespannen voet. We willen onderzoeken hoe deze uitersten die veel met elkaar gemeen hebben zich tot elkaar verhouden en bevragen daarbij ook het kijkgedrag van het publiek met betrekking tot beeldende kunst. Delft de kunst het onderspit tussen al dat visuele geweld of blijft het (graag) gezien?”, aldus Marit, Corine en Herbert.
|RE|CLAMED ARTSPACE manifesteert zich overal maar juist ook in Zwolle.
Het project manifesteert zich online via de website: https://igcindustries.nl/ en onder de naam IGC.industriesofficial op Instagram, en als Marcha Suikerberg (CEO) Twitter en Linkedin.
Volgens de kunstenaars maken ze op deze manier online deel uit van een global village maar als in Zwolle woonachtig en/of werkende kunstenaars willen ze juist ook een visuele dialoog aangaan met het Zwolse publiek. Dit hebben ze gedaan door de product posters en de publicatie op diverse Zwolse locaties te verspreiden maar ook door de online communicatie steeds meer richting Zwolle te plooien. “Het was geen makkelijke opgave om, ondanks de soms verontrustende content van de posts, positieve noch negatieve reacties te ontlokken aan het publiek” stellen ze achteraf vast.
Publicatie en manifest.
In de maand december 2022 wordt de publicatie uitgegeven. onder de naam |RE|CLAMED ARTSPACE, welke ook uitsluitend in Zwolle (2000 stuks) verspreid zal worden. In deze publicatie vindt u onder andere, als centerfold, een manifest waarin Marit, Corine en Herbert hun stelling betrekken en gaan ze ook dieper in op de sociaal maatschappelijke impact die de commerciële beeldtaal volgens hen op de toeschouwer heeft in een reflectief stuk.
Deze publicatie zal gevolgd worden door een live presentatie in de Stadkamer Zwolle, waar ruimte is voor gesprek en dialoog met publiek. Save the date: 01 februari 2023 van 19.00u tot 21u. Toegang is gratis.
Geheel in stijl en passend in het hedendaagse thema zal |RE|CLAMED ARTSPACE als totaal concept worden geveild op veilingsite CATAWIKI. De website, de sociale platforms, de verpakkingen, de posters, de publicatie worden als een pakket geveild tijdens een kunstveiling. Dit zal medio eind januari plaatsvinden. Daarover later meer.
Dit project is mede mogelijk gemaakt door Commissie Cultuur & Kwaliteit van de gemeente Zwolle, waarvoor grote dank!
*(RE)CLAMED ARTSPACE: RECLAMED is een samentrekking van het woord RECLAME en woord RECLAIMED
An update- it now spans 220 small artworks, together it fills an area of 3.30m high and 6 meter wide. Small artworks, who speak their inherent truths poured into a small written story, a personal time capsule made of found objects and used materials.
I began making small artworks of 30/30 cm at the end of 2018. It is basically an indictment against the throwaway culture and street junk. I collect inspirational materials from newspapers and magazines, plastic bags, packaging, leftover canvas and wood as well as recognizable and non-descript plastic and paper objects from the streets. Together this forms the basis for these small circular works of art.
I began making small artworks of 30/30 cm at the end of 2018. It is basically an indictment against the throwaway culture and the junk we leave on the streets. I collect inspirational materials from newspapers and magazines, plastic bags, packaging, leftover canvas and wood as well as recognizable and non-descript plastic and paper objects from the streets. Together this forms the basis for these small circular works of art.
Een update – De teller staat nu op 220 kleine kunstwerkjes die samen een oppervlakte vullen van 3.30m hoog bij 6 meter breed. Kleine kunstwerkjes, allen met hun eigen waarheden in de vorm van een stukje tekst, een persoonlijke tijdscapsule van gevonden objecten en gebruikte materialen.
Ik ben eind 2018 gestart met het maken van kleine kunstwerken van 30/30 cm. Het is in feite een aanklacht tegen de wegwerpcultuur en straatafval. Ik verzamel inspiratie-materiaal uit kranten en magazines, plastic tassen, verpakkingen, restjes canvas en hout en op straat vind ik herkenbare en non-descripte plastic en papieren objecten. Samen vormt dit de basis voor deze kleine circulaire kunstwerkjes.
Mijn 3d portret van Mondriaan- M Stands 4- is een jaar lang te bewonderen naast de mooie buste van ‘good old Pete’, in het Mondriaanhuis te Amersfoort. Het Mondriaanhuis viert 150 jaar Mondriaan. Dus zeker de moeite waard om een keer voor naar Amersfoort te gaan en dit mooie museum te bezoeken.
Ik kan er natuurlijk heel casual over doen maar eerlijk is eerlijk, dit vervult mij met enige trots!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
My 3d portrait of Piet Mondriaan- M Stands 4- is exhibited a the Mondriaanhuis in Amersfoort., shoulder to shoulder with i a buste of ‘good old Pete’. The Mondriaanhuis celebrates 150 year Mondriaan. Most definitely worthwhile to pay a visit. to this museum in Amersfoort.
I can act casual about it but to be honest, this fills me with certain pride!!!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
We bevinden ons op een roltrap (lees: escalator) van een Londonse metro (ik denk Kings Cross) station, 2019.
De menigte wordt efficiënt door verkeersruimtes, langs platforms en naar verschillende niveaus gemanaged. Binnen deze beperkte ruimte zijn, op of neer, naar links of naar rechts de enige vragen gesteld en de enige keuzes om te maken, het simpele leven. Echter, kleine vragen kunnen grote consequenties hebben. Het is makkelijk om de weg kwijt te raken.
De staande statische reizigers worden voortbewogen op een perpetuum trap. Eén trap naar de hemel en een ander naar midden aarde, net als Dante’s Goddelijke komedie.
Deze hele omgeving doet mij denken aan een industriële lopende band. Een lopende band van poppen. Kleine doorsnee plastic torso’s in afwachting van een ontmoeting met hun lichaamsdelen ergens in het proces. Hoofden, armen, benen, haar en ogen worden er systematisch opgeschroefd en op gelijmd totdat uiteindelijk ook de naakte schaamte wordt bedekt met schattige poppen kleren. De lopende band komt tot een eind zodra het perfecte complete en betere speelgoed personages zijn geworden. Klaar om te rock en dollen in hun kunstmatige poppen levens.
Maar wat doet de haai hier? Wat staat hier te gebeuren? Wat escaleert hier op de escalator?
Escalator 2021
(English)
Acrylic on canvas 120/80 cm 2021
Hereby I present to you my latest artwork – painting, Escalator
We find ourselves on an escalator (probably Kings Cross) of the London Underground 2019.
The crowd is efficiently managed through stretched traffic spaces, platforms and levels. Within this confined space, going up or down, turn left or right are the only questions asked or choices to make, the simple life. However little questions can have big consequences. It’s easy to get lost along the way.
The queued and static passengers are transported on a perpetual stairway. One stairway goes to heaven and another to middle earth, just like Dante’s Divine comedy.
This whole scenery makes me somehow associate it with an industrial assembly line, an assembly line of dolls. Plain little plastic torsos are waiting to meet its body parts somewhere along the line. Heads, arms, legs, hair and eyes are screwed and clued on systematically and finally its naked shame is covered in cute doll clothes. The assembly line comes to an end as soon as it becomes a complete and perfectly enhanced toy personality. Ready to rock and doll in their artificial lives.
But what is the shark doing there? What is going down here? What escalades on the escalator?
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Het was 12 oktober 2021 en ik had die mijn solo expositie in Groningen uitgeruimd. 192 kleine werken, 3 beelden en 10 schilderijen kwamen retour. Mijn atelier stond ineens helemaal vol met werk wat er eerder ook al stond maar na een afwezigheid van twee maanden extra aanwezig was. Mijn atelier voelde te klein en ineens voelde ik een diepe behoefte om schoon schip te maken zodat er letterlijk weer ruimte zou komen voor nieuwe werken en ideeën. Die ideeën hoeven natuurlijk in principe slechts in mijn hoofd te bestaan maar hebben toch de neiging te stagneren als de werk fysieke ruimte te vol is. Dan wordt het in mijn hoofd ook te vol. De eerste opruimronde was vrij vanzelfsprekend. Dingen die van nature in de weg staan maar eerder aan het oog onttrokken werden heb ik radicaal opgeruimd, weggegooid en geordend. Maar er was ergens een geest van opruimwoede uit de fles en die was daarna nog niet tevreden gesteld.
Ik moest dieper gaan, dieper dan tot nu toe gedurfd. Ik ben qua atelier misschien wel 7 keer verhuisd. Telkens stond ik dan met oudere werken in mijn handen. Vaak zwaar want gemaakt op MDF. Dan besloot ik om een atelier sale te houden, of om wat werk aan liefhebbers weg te geven. Soms met spijt. Zo bleef er wel steeds minder aan de strijkstok hangen, maar er bleken toch nog aardig wat oudere werken over.
Nu was dan het moment gekomen om afscheid te nemen van iets waar ik ooit met liefde aan gewerkt heb. Ik ben vrij rücksichtslos te werk gegaan en heb een aantal werken aangemerkt om op te lossen in vergetelheid ( :. Ik heb ze eerst overschilderd met een laag latex om ze daarna in stukken te zagen en af te voeren.
Aangezien dit een bevrijdend maar toch ook emotioneel beladen moment was wilde ik dit markeren met een symbolische visuele hommage aan al deze werken te samen. Dit heeft deze digitale collage van alle vernietigde werken voortgebracht, getiteld; ‘Painted Past Dissolves In Present’. Een wedergeboorte van een geschilderd verleden in nieuwe vorm.
Painted Past Dissolves Into Present
(English)
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Painted Past Dissolves Into Present….
It was October 12, 2021, the day I cleared and returned artworks from my Groningen solo exhibition. 192 small artworks, 3 sculptures and 10 paintings returned to home base. My studio was packed with works that belonged there earlier, but this time they occurred more present after an absence of two months. My studio felt too small and suddenly I felt the deep need to clean up to create space for new works and ideas. Idea’s only need space in my head but they also have this tendency to stagnate if the physical workspace is too cluttered. In cluttered spaces the brain gets misty too. The first cleaning round was self-evident. I radicially sorted out and cleaned things that are naturally in the way on a regular basis. But the genie of cleaning frenzy ghosted out the bottle and was not yet satisfied.
I had to go deeper, deeper than I dared to go before. I moved from studio to studio on 7 occasions. Each time re-locating these older works. Heavy works too since they were painted on MDF. Back then I decided to start a studio sale or to give it away to some enthusiasts, at times with regrets. This way less and less remained on the string but still quite some remained.
Now, 2021, this was the moment to say farewell to artworks I once intensely worked on. I choose this rücksichtslos routine, and selected a few works to dissolve into oblivion. First I painted them over with white wall paint and second I sawed them to pieces and disposed it.
As this was a liberating but also emotionally charged moment I needed to mark it with a symbolic visual homage to all these works together. Finally, it resulted in this digital collage that I called ‘Painted Past Dissolves In Present’, a renaissance of a painted past in a new shape.
![Collectief [RE]CLAMED ARTSPACE 2022- Marit Otto, Corine Aalvanger, Herbert Alfonso](https://i0.wp.com/www.maritotto.nl/wp-content/uploads/2022/12/Wolfinschaapskleren.jpg?resize=525%2C170&ssl=1)
