Post Orgasmic

(for English scroll down)

Hierbij presenteer ik Post Orgasmic, no. 08 uit de Helden/Heroes serie- B-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi). De A sides is een serie van 9 portretten met een limited edition van 1/1 en de B-sides is een serie van 9 portretten met een limited edition van 1/5.

Digital artprint op canvas 120/80cm

Post Orgasmic-no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Limited & signed 1/5
Post Orgasmic. no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi)-

Er zijn veel verschillende opvattingen over kunst. Kunst om de kunst, kunst om de schoonheid te vieren, geëngageerde politiek geladen kunst en nog vele andere opvattingen. In de beeldende kunst kunnen soms tijdgebonden heersende opvattingen (dogma’s) zijn die als je het mij vraagt ook zeer verlammend uit kunnen pakken. Over de muziek industrie zou ik dat niet zo goed weten want dat is niet mijn werkveld. Ik heb als kunstenaar wel geworsteld met het idee dat engagement in je werk snel uitgelegd kan worden als oordelend of veroordelend. Mijn werk is geëngageerd, maar het is geen politiek of kunstzinnig correcte keuze. Het komt voort uit wie ik ben en het komt voort uit vragen die het leven dagelijks oproept. Mijn kunst kan persoonlijk zijn of geëngageerd, net wat me op dat moment het meeste bezig houdt.  Ik gebruik de verbeelding  om de rauwe feiten naar een nieuw verhaal te vertalen. Dit geeft mij een gevoel van grip. Precies dat meen ik te herkennen,  in de muziek van Skin, Skunk Anansi. Ik ken haar natuurlijk niet persoonlijk maar haar hele verschijning, haar stem, de muziek en de onderwerpen lijken rauw, intens, oprecht en geëngageerd. Het lijkt soms alsof ze de pijn en boosheid van de gehele mensheid op haar schouders draagt. Natuurlijk alles is theater, zeker in de muziek, maar hoe dichter de illusie bij de ziel komt, hoe universeler en echter het wordt. Als beeldend kunstenaar zoek ik naar waarheden en gebruik mijn verbeelding om deze door mijn ogen en handen tot leven te wekken. Ik omschrijf mijn werk vaak als schurende esthetiek en in mijn beleving zou dat ook voor haar muziek kunnen gelden. Kracht, kwetsbaarheid, verlies, liefde en pijn, onlosmakelijk met elkaar verbonden. 

Zie de complete A- Sides en B-sides: https://maritotto.nl/helden-heroes/

Post Orgasmic

(English)

Hereby I present Post Orgasmic, no 08 of the Heroes/ Helden series- B-sides, to you. A second portrait of Skin (Skunk Anansi). The A-sides is a series of 9 in a limited edition of 1/1 and the B-sides are a series of 9 in limited edition of 1/5

Digital artprint on canvas 120/80cm

Post Orgasmic-no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Limited & signed 1/5
Post Orgasmic. no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi)-

There are many notions about art. Art pour l’art, art to celebrate splendour, ethically engaged art and many other notions. Within the visual arts, notions can be periodically dominant and if you ask me, very paralysing in their dominance. I am not an insider in the music industries so I don’t know where  they stand on this matter. But, as a fellow artist I did wrestle with the general idea that engagement can be explained as judgemental. My work is ethically engaged but it is not a political or artistic correct choice. It emerges from who I am as a person and the questions that are raised in my head on a day to day basis. My art can be personal, it can be ethical, whatever is bugging me. I use my imagination to translate the raw facts into a new story. Doing this gives me more grip. For me, the music of Skin- Skunk Anansi has this sense of urgency that I also experience in my work. I do not know her on a personal level, but her appearance, voice, music and subjects seems raw, intense, sincere and ethically engaged. As if she bares everyone’s pain and anger. Of course it is all theatre, especially in the music industries. But the closer the illusion gets to the soul, the more universal and real it gets.  As a visual artist I always look for a certain truth. I use my eyes, hands and imagination to bring this truth to live.  I often describe my work as abrasive aesthetics, this characterisation applies, in my opinion, for Skunk Anansi (Skin) too. Power, vulnerability, loss, love and pain are inseparable connected to each other.

Check the complete A- Sides and B-sides: https://maritotto.nl/helden-heroes/

100 Ways To Be A Good Girl

(scroll down for English)

100-ways-t0-be-a-good-girl-2020-digitaal-portret- Skin
08 uit de Helden/Heroes serie. Digitaal portret van Skin (Skunk Anansi)

100 Ways To Be A Good Girl is no.08 van de Heroes/Helden serie

Print op canvas 120/80 cm limited en signed 1/1

Hierbij presenteer ik  mijn laatste werk uit de Heroes/Helden reeks. 100 Ways To Be A Good Girl. Een portret van Deborah Anne Dyer alias Skin, de frontvrouw van de band Skunk Anansi. 

Mijn eerste kennismaking met Skin en Skunk Anansi was in 1995 met het nummer Weak. Tijdens een TV programma verschijnt een zwarte kale zangeres, haar fysiek tenger en stoer en vrouwelijk. 

“Lost in time I can’t count the words
I said when I thought they went unheard
All of those harsh thoughts so unkind
‘Cause I wanted you’.“

Haar stem is helder, prachtig, ingetogen en kwetsbaar tot dat de eerste 45 seconden voorbij zijn dan barst er een orkaan los. 

“Weak as I am, no tears for you
Weak as I am, no tears for you
Deep as I am, I’m no one’s fool
Weak as I am”

Zoals ik het nummer altijd gelezen heb is dat de liefde je kwetsbaar maakt. Dus pijn is all in the game, of niet?

Ik was 26 in 1996 en stond met een been in mijn leven tot dan toe en met de ander in een ‘nieuw’ tijdperk. Dat tijdperk betekende voor mij een keuze voor het kunstenaarschap en betrokkenheid bij een gekraakte ambachtsschool te Zwolle, wat we kortweg DOAS of de Mimosa noemde. Hier heb ik 13 jaar mijn atelier gehad en mijn weg als kunstenaar gevonden. Een relatie van 7 jaar die ik achter mij liet en een nieuwe maar ingewikkelde liefde die zich aan diende.

Het nummer Weak ging ook over mij. Ik ga niet in details maar laat ik zeggen dat ik alles met een open vizier tegemoet wilde treden. Zowel de ontwikkelingen om mij heen, met mijn kunst, nieuwe vrienden en avonturen, als de impact van deze relatie maakte dat mijn ‘weakness’ totaal aan de oppervlakte zat maar er tegelijkertijd niet mocht zijn van mezelf. Dus de open mind werd op den duur een open zenuw.

Van dat zelfde album Paranoid and Sunburnt komt de track 100 Ways To Be A Good Girl. Een nummer met de zelfde ingetogenheid en woede gecombineerd tot een prachtige intense muzikale roller coaster. 

“I caused a major war just by talking 

You flew into a rage, cos that’s everything you know.”

De songtekst lijkt puur en zo uit haar leven gegrepen. Rauw en poëtisch. Een nummer waar verdriet in schuilt maar tocht ook een soort zelfreflectie is.

‘I know 100 Ways To Be A Good Girl

I know 100 ways, my willingness to please

I know 100 Ways To Be A Good Girl

Still I’m alone, I’m alone, I’m alone’


De willingness to please ging ook over mij. 

Toen ik medio 99/2000 in een burn-out/depressie terecht kwam heb ik wat soul searching gedaan. Ik kwam onder andere tot de conclusie dat ik veel te ver van mijn eigen kern geraakt was. Die kern ging ik terug zoeken. The Good Girl, ze wist wel 100 manieren om goed te zijn voor anderen maar niet 1 om echt goed te zijn voor haar zelf. Nu in 2020, nooit uitgeleerd wel in balans en dicht bij me zelf gekomen en gebleven.

Skin heb ik altijd gezien als een soort rol model, vrouwelijk maar toch stoer. Kwetsbaar en weerbaar ineen. Vandaar dat zij 08 is uit mijn Helden serie.

Zie alle overige Helden tot nu toe:

(English)

100 Ways To Be A Good Girl

100-ways-t0-be-a-good-girl-2020-digitaal-portret- Skin
08 uit de Helden/Heroes serie. Digitaal portret van Skin (Skunk Anansi)

100 Ways To Be A Good Girl – no.08 of the Heroes/Helden series

Hereby I present my latest artwork from the Heroes series, 100 Ways To Be A Good Girl. This is a portrait of Deborah Anne Dyer alias Skin, the front woman of the band Skunk Anansi. 

My first introduction to Skin and Skunk Anansi was in 1995 as she performed her song Weak. A tall, black, and bald female singer appears. Her exterior is slender, bold and feminine, armed with a fantastic voice.

“Lost in time I can’t count the words

I said when I thought they went unheard

All of those harsh thoughts so unkind

‘Cause I wanted you’.

Her sound is cautious and delicate at first until, after 45 seconds, a hurricane hits you.

“Weak as I am, no tears for you

Weak as I am, no tears for you

Deep as I am, I’m no one’s fool

Weak as I am”

As how I interpret this song, is that love makes vulnerable. Thus, getting hurt is part of the game.  Is it?

I was 26 years old and stood with one leg in what my life used to be while the other leg stepped into a new era. That era for me meant a choice for becoming an independent artist and becoming a working inhabitant and participant in a squatted school building in Zwolle. Here I created the base for my art practice.. In 1996, I also left my lover after 7 years relation and a new but complicated love entered my life. 

The song Weak was, proverbial spoken, about me. I will not go into detail but I can reveal a little. I did choose to encounter everything to come fearless and with an open mind. This open mind to new developments around me, new friends and adventures and the impact of this relation made that my ‘weakness’ was totally at the surface. But I did not allow it to be there. I ignored this voice of the inner me. So my open mind became an open nerve.

Of the same album Paranoid and Sunburnt is the track 100 Ways To Be A Good Girl’A song with the same moderation and rage combined to a brilliant intense musical roller coaster. 

I caused a major war just by talking 

You flew into a rage, cos that’s everything you know”.

These lyrics seem pure and autobiographic. It’s raw and poetic. A song impregnated with sorrow but filled with self-reflection at the same time.

“I know 100 Ways To Be A Good Girl

I know 100 ways, my willingness top lease

I know 100 Ways To Be A Good Girl

Still I’m alone, I’m alone, and I’m alone”

“The willingness to please’ was also about me. When I landed in a burn-out/depression, 1999/2000, I did some soul searching. One of the conclusions I made was that I drifted too far from my core. It took me a while but I reclaimed it. The Good Girl, she knew 100 ways to be good to others, but not one to be good for herself. Now, 2020, I never stopped learning to understand life and the needs of my inner me. This journey will never be complete but I can say that I feel in sync with work, life, and love. Maybe one of the benefits of getting older

To me Skin was of a role model: feminine but firm Vulnerable but resilient. That is why she is no.08 in my Heroes series.

See all former Heroes:

Weak -Skunk Anansi-Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Weak -Skunk Anansi-Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image