First section/part one/ prelude to…..

Weer een stapje verder met de totstandkoming van mijn ‘multi panelled’ werk Me My Selfie & I. 

Dit is eerste combinatie van portretten waarvan ik denk dat ze goed samengaan. Heel wat eerdere portretten zijn inmiddels gesneuveld. Ik kam het hele internet af voor selfies en wat blijkt, heel veel selfies zijn te vlak om een spannend portret mee te maken. Vaak overbelicht, weinig contrast of schaduw. De meeste zijn door een filtertje getrokken waardoor alle oneffenheden zijn verdwenen. In eerste instantie overwoog ik ook gewoon mee te gaan in het vlakke maar ik heb toch een expressieve basis nodig om ook lekker te kunnen schilderen, lekker aan te kunnen zetten. Zoals ik het nu bezie ga ik toch in blokken van 3 bij 3. In ieder geval 2 maar wie weet meer. Dat hangt dus heel erg af van wat ik nog kan vinden iets wat, wat toevoegt aan het beeld. We’ll see.

The first combinations of portraits were I could approve off, I think. I feel they go well together. Quiet some portraits are eliminated in the meanwhile. I comb the web thoroughly for new selfies and guess what, lot of them are to smoothed to create an expressive portrait. Often overexposed and an absence of contrast and shadows. Most portraits are processed by a photo-filter, and by doing this al unevenness disappeared. At first I decided to go along with this flat portraits but now I realize, I need an expressive base to work well, to paint well. As it seems at the moment the formations of 3 by 3 pieces works well clustered. So for now this one is complete, apart from the finishing touch it gets in the end > if there is one > if it needs one. And formation 2 (maybe 3) will follow. We’ll see.

 

 

 

Prelude to ‘ Me Myselfy and I’ 02

Een maand of anderhalf geleden ben ik gestart met een meerluik (tot nu toe 16 stuks) van vierkante (Instagram maat) selfie portretten. Aanvankelijk was het de bedoeling om er in max 3 werksessies, van pakweg een uur per portret, aan te werken. Toen ik er mee startte dacht ik daar mee weg te komen. En de verademing om weer even portretjes te mogen maken gaf het gevoel vleugels te hebben. Maar een portret maken is verraderlijk. Sowieso een schilderij maken is een verraderlijk iets. Je zou denken dat je je ambacht na een x aantal jaar wel hebt gemastered. Maar elke keer stap je vol overgave in de zelfde valkuilen om daarna weer een eureka momentje te beleven. Aha, ja zo was het, dit is wat ik altijd doe. Je bent zo bezig met proporties, gelijkenis en levendigheid dat je soms het ware schilderen uit het oog verliest. Het lekkere smeren en kliederen, vegen en weg schilderen, lekker lomp met een grote kwast als was je aan het beeldhouwen, is pielen met een penseeltje bang om een fout te maken. Een gevolg kan zijn dat het portret te glad of te popperig worden. Dat wil je niet maar dat moet je dan toch eerst weer even ontdekken. Bijna alle schilders die ik ken herkennen zich hier in. Het is altijd een soort gevecht. De opzet gaat lekker, je voelt je meester over de situatie, dat was de schetsfase ( :. dan komt er een soort tussenfase, zeg maar een periodiek vagevuur, waarbij je de lossigheid van de schets kwijtraakt en opzoek gaat naar de rake klappen. Je verliest je in details, je komt er niet uit, laat het een nachtje rusten, besluit hele stukken bruusk over te schilderen, ook dat ene goeie stuk (kill your darlings), er ontstaat chaos, dan ga je weer lekker schilderen….de rommel is net wat je nodig had om het spannend of goed te maken. Een andere eeuwige strijd, waar beeldhouwers geen last van hebben, is kleur. Dat moet precies juist zijn anders is het rond uit vloeken in de kerk. Wanneer is het precies juist? Nobody knows, de eenzame strijd van de schilder. Maar om af te ronden, ik heb afgelopen week geloof ik een aha moment gehad en voel ik nu echt welke kant het op moet gaan. Misschien verander ik nog wel weer van inzicht, maar voor nu voelt dat zo. Bijwijze van experiment zet ik elke keer een ‘voor dat moment’ klaar portretje op instagram, in zijn eigen vierkante keurslijfje, home of de selfie, waar ik ze ook allemaal in eerste instantie afgeplukt heb. De portretten hebben de naam ‘prelude to’ en dan een nr. Ze zijn dus pas af als het hele raam met 16 portretten af is dus worden ze soms alweer vervangen door een improved versie. Eigenlijk net als de selfie makende mens, blijven schaven en sleutelen in de hoop op dat ene perfecte beeld. Ik ben blij dat dit niet over mij gaat ( :

Vindt je het leuk om te volgen check dan:https://www.instagram.com/maoatelier007/

Prelude to Me, My Selfie & I

(for english version, scroll down)

De vakantietijd is heerlijk, het is overal rustig en ik voel me gefocust en ontspannen, tempo doeloe. Momenteel werk ik aan een portretreeks getiteld Me, My Selfie & I, deze serie reflecteert op, u raad het al, onze selfiecultuur. Een intrigerend fenomeen met veel psychologische en filosofische vraagtekens wat mij betreft. Ik heb nu de eerste 16 stuks bijna af.  Wat een genot weet om me even helemaal te mogen verliezen in het schilderen van portretten. Het is bijna een quilty plessure geworden. Omdat portretten zo persoonlijk zijn en moeilijk verkoopbaar was ik er eigenlijk mee opgehouden. Maar wat is dat toch lekker, al die gezichten schilderen, uitdrukkingen, typetjes en nu dan ook ijdeltuiten, gekkies, aandachttrekkers en duckfaces. De portretjes bij elkaar vormen bij wijze van een ironische condition Humaine’. Het eerste eindresultaat laat nog even op zich wachten maar ik vind het wel leuk om het portret proces te laten zien in 6 stappen. Ook dit portret krijgt waarschijnlijk nog een final touch maar je ziet het als ware tot leven komen.

Verder staan er staan veel leuke en spannende dingen te gebeuren. Een aantal daarvan staan al vast een aantal daarvan zijn nog niet helemaal afgekaart. Wat vast staat is dit najaar een expositie in Apeldoorn bij Galerie Verzantvoort. Hier laat ik mijn meest recente werk en de Metropolieten- reeks zien. De opening zal plaats vinden op 05 oktober 2017.

Artwearness (mijn T-shirt bedrijf) heeft zo zijn eigen dynamiek waar ik erg van geniet. Nee, ik ben geen ondernemer, ik verlies me in creatieve processen en laat mijn fantasie de vrije loop in alle richtingen. Wat leuk is dit om er bij te doen. Nu moet het ook nog een zakelijk succes worden!  Tot slot staan er nog een aantal leuke projecten op go/ no go; Daar over ook later meer….. Misschien kom ik dan ook nog even terug op het fondsenwerven. Wat is dat een vreselijk en bureaucratisch gedoe, Echt…..daar slaat alle creativiteit van dood op den duur.

(ENG)

Holliday season is lovely, everyone is out of office, and I am focussed and relaxed, tempo doeloe. Currently I am working on a series of portraits titled Me My Selfie & I and it reflects (obvious) our selfie culture, an intriguing phenomenon with multiple psychological and philosophical question marks, as far as I am concerned. I almost finished the first 16 pieces and, oh, what joy to loose my self in portrait painting. It has almost had become a guilty pleasure. Because portraits are personal and hard to sell, I kind of stopped painting them. But really, it is one of the most fun things to do, painting faces, expressions, characters and now completed with twits, sillies, attention getters and duck faces as it were a ironic condition humaine. The first real results will take a bit longer but I would like to treat you on a six steps phased becoming of a portrait. This one will probably get a final finishing but it already shows how life enters a painting.

Apart from that many nice and exiting things are about to happen. Some of them are rock solid; others are still in negotiating a research phase. One of the things that are already on the agenda for this autumn is an exhibition @ Galerie Verzantvoort. in Apeldoorn, NL. My most recent work wil be shown there and the complete series ‘Metropolitans’. The opening will take place on Sunday the 5th of October.

Artwearness, my career on the side (: has it own dynamics that I enjoy. No, I am and will not become an entrepreneur, I tend to loose myself in creative processes and my fantasy goes adrift more than often, it is just so much fun. Now it only has to become an economic success too, no rush, it will land on its feet. Finally a few nice projects are in the pipeline waiting for Go/ no go, I will inform you later on the matter. I just might open a little book about fund hunting, how awful and bureaucratic that is……. Al creativity is about to get sucked and drained here