(for English scroll down)

Bij deze presenteer ik mijn laatste art print Doowopthatthing uit de Helden/Heroes B-side serie. Dit is mijn tweede portret van Lauryn Hill, Rebel was de eerste uit de A-serie van de Helden/Heroes serie (oplage 1/1). Doowopthatthing is een print op canvas 120/80 cm limited & signed in oplage van 1/5.

Doowopthatthing no 06 van de Helden/Heroes B-sides serie. Limited & signed 1/5

Artiest Lauryn Hill is als een ruwe en gepolijste diamant met vele facetten. Mijn eerste ontmoeting met haar muziek was met haar eerste solo album; The Miseducation Of Lauryn Hill. Het nummer Doo Wop That Thing schalde door mijn geleende oortje zittend op een bankje in de zon in The Cloisters (park) New York met mijn mede reiziger Anne Marieke (1999). Dit nummer resoneerde de New York vibe zoals die wij die toen ervaarden. Maar dit specifieke album is nog altijd een van mijn favorieten. Het is vrolijk, brutaal, stoer en aanwezig. Love it. Ze heeft niet veel albums gemaakt en daarnaast is het privé en professioneel een periode met haar bergafwaarts gegaan, anders gezegd ze ging down Hill. Er ging wat tijd voorbij toen Unplugged album mij ter oren kwam. Dit album was ongetwijfeld nog steeds heel erg Lauryn Hill maar nu doordrenkt met het leven wat ze achter de rug had en de emoties waar ze doorheen gegaan was. Het album begint met een conversatie met het publiek, wat ze eigenlijk de hele tijd blijft doen tussen de nummers door. Ik heb er een paar opmerkelijk regels uitgepikt die haar metamorfose volgens mij goed illustreren.

“And you know, it’s real interesting because I used to be a performer, and I really don’t consider myself a performer so much anymore. I’m really just… I’m sharing, you know, more or less the music that I’ve been given. But if I stop, if I start, if I… you know… feel like saying, “Baby, baby, baby” for eighteen bars — whatever, you know? I just… I do that”

Ze refereert ook aan haar stem die in haar woorden ‘raspy’ was geworden door de tijd heen. Maar dat vond ze ok omdat ze nu, een zanger was met ‘a lot of stuff on her throat. Ik bedoel….

Als een artiest in staat is tot een dergelijke introspectie en output dan voegt het zoveel toe aan alles wat ze doet en haar nalatenschap. In dat perspectief gezien was Miseducation haar coming out als solo artiest na een carrière bij de even succesvolle hip-hop formatie de Fugees. En het is zonder twijfel een prachtige prestatie maar de Unpluggesd sessies bewezen dat zij een kunstenaar met grote diepte was. Doo Wop That Thing leek naïef en bijna onschuldig in vergelijking tot bijvoorbeeld het nummer Rebel van het Unplugged album maar in hun unieke wijze waren ze beide extreem krachtig. En het paste op een of andere manier bij mijn eigen ‘coming of age’.

Lauryn Hill, “a singer with a lot of stuff on her throat”. Ik hoop haar recht te doen met deze visuele tribute.

zie alle Helden/Heroes B en A sides: https://maritotto.nl/helden-heroes-serie-the-a-en-de-b-sides-nl/

(English)

Doowopthatthing

Hereby is present Doowopthatthing to you, my latest art print, no06 from the Helden/Heroes B-side series. This is my second portrait of Lauryn Hill. Rebel was the first one from the A-sides series. Doowopthatthing is printed on canvas 120/80cm limited and signed 1/5.

Artist Lauryn Hill is like a rough and polished diamond with many facets. My premiere encounter with her music was with her first solo album The Miseducation Of Lauryn Hill. The song Doo Wop That Thing echoed trough my (borrowed) earphones while sitting on a bench in the sun in The Cloisters (park) New York with my co traveller Anne Marieke (1999). This song resonated for us the New York vibe we were experiencing at the time. But this specific album is still one of my favourites. It is upbeat, cheeky, bold and out there. Love it. She did not produce a lot of records and for a while her life and career went downhill or rephrased Hill went down. Some time passed by and the Unplugged album caught my ear. This album was undeniable still very much Lauryn Hill but drenched with the life she had lived and emotions she had gone through. The album starts with a conversation (intro) with her audience, which she keeps on doing throughout the whole unplugged session.

I picked a few significant lines to illustrate her metamorphoses:

She also refers to her voice later on, that has become raspy over time, but that’s ok she said because she now was a singer with a lot of stuff on her throat. I mean…..

If an artist is capable of such introspection and personal and artistic output, it adds so much value to everything he or she does and her legacy. In this perspective Miseducation was her coming out as a solo artist after her career in the equally successful hip-hop formation Fugees. And it is without a doubt a great performance but the unplugged sessions proved her to be an artist with great depts. Doo Wop That Thing seemed naïve, almost innocent in comparison with for instance the song Rebel from the unplugged sessions but in their unique ways they were both extremely powerful. And somehow it both suited my own coming of age.

Lauryn Hill, a singer with a lot of stuff on her throat. I hope to have captured it sufficient with this visual tribute to her.