Een bommetje, roept bij mij altijd het beeld op van Peer Mascini die ” Ik zei nog zo, geen bommetje’ riep na een bommetje van een zwart bonte koe in een zuivel reclame. Een ander beeld is dat van een te dik jongetje wat tot weinig atletische esthetische acties in staat is op een duikplank maar toch indruk wil maken. Mijn Bommetje is in die zin een beetje a-typisch en surreëel. Zoals zo veel van mijn werk gaat het over uitbreken en doorbreken, vliegen en/of vallen. De stad in het schilderij is een hermetische betonnen kader (de stedelijke jungle) maar door de speling van het perspectief is het meisje de stad de baas en maakt zij het bommetje. Ze gaat gewoon kringen maken in het water. Onbesuisd en vol overtuiging.
Bommetje (Jump) English
Bommetje (Jump) 2005- Acryl op canvas- 90/70cm
Acrylic on canvas 90/70 cm.
A bommetje (Bomb- Jump-dive), is a Dutch expression for a bold jump into the water. It reminds me of a commercial with actor Peer Mascini who cries out “I just said no Bomb! “after a cow jumps violently into the water. An other image is that of a slightly overweight boy who is not capable of athletic and esthetic actions on the diving-board but still has the urge to impress. In this case, my Bommetje is a bit surreel and a-typical. As many of my works it is about, breaking trough of out and falling and flying. The city in the painting is a hermetic concrete frame (the concrete jungle) but due to the strange perspective the girl in the picture rules while she makes a ‘bommetje’. She is definitely going to splash and make circles in the water. Light hearted and with believe.
Het id is aangeboren en is primitief en instinctief. Het ego werkt vanuit het realiteitsprincipe, dat ernaar streeft om op realistische en sociaal gepaste wijze aan de verlangens van het id te voldoen en het super ego is het aspect van persoonlijkheid met al onze geïnternaliseerde morele normen en idealen die we van ouders en de samenleving krijgen.
Ik heb dit als titel gekozen omdat geheel tegen het oordeel van Freud in, ego en super ego een negatieve connotatie heeft gekregen. Misschien is het ego- bewustzijn in de 21e eeuw wel dusdanig groot geworden dat er van de oosrpronkelijke omschrijving van Freud weinig is overgebleven. Zijn ego is zich van een sociale omgeving bewuste persoon en het super ego een die gevoelig is voor autoriteit dus daar lijkt niet veel zelfingenomenheid bij te zitten. Of is wat wij ego noemen eigenlijk het Id?
Hoe het ook zij, Mijn portret is een dubbel portret geworden, de ego en super ego van Freud die zich zelf en zijn Id analyseert en bestudeerd.
(Id) Ego & Super Ego (English)
Ego & Super Ego. Uit de serie; portret van ‘Sigmund Freud’. Acryl op MDF, 90b/100h. Voor de serie Milestones heb ik me een jaar lang verdiept in bijzondere historische figuren die door hun originele, eigenwijze of visionaire blik op de wereld, de loop der dingen hebben veranderd. Particulier bezit.
Ego & Super Ego 1999-An Artwork A Day- 28-04-2020
Acryl op mdf 100/80 cm.
In 1999 I was working on my own millennium series called Milestones. Milestones is a series of portraits of 20e centrum icons. There were quiet a few inspirational names. People who were great in deeds and thoughts. Amongst them, my selection; J.F. Kennedy, Pablo Picasso, Rudolf Nureyev & Margot Fonteyn, Mahatma Gandhi, Josephine Baker, Marlene Dietrich, Albert Einstein, Che Guevara, Anne Frank, Martin Luther King, Mohammed Ali, David Bowie, Nelson Mandela, Charley Chaplin en Sigmund Freud. I focussed on each of them and tried to realize a spot-on portrait. The portrait what is on display today is, Sigmund Freud. The psycho- analyticus that tried to get to the bottom of the human consciousness and sub-consciousness persona. The titel of this work is (Id) Ego en Super Ego; named after the 3 elements of personality that collaborates to create complex human behavior.
The id is congenital and is primitive and instinctive. The ego works from the reality principal, that strives to approach our Id needs in a social appropriate an realistic way and the super ego is the aspect of our personality with all internalized moral norms and ideals that is given to us by our parents and society.
I chose this a titel because, entirely against the judgement of Freud, ego and super ego gained a negatieve imago. Maybe it’s because the ego awareness in the 21th century is grown out of proportions as such that there’s not much left of the original classification. His ego is fully aware of his social environment and the super ego is receptive for authority, so there seems not much room for self -complacency. Or is what we call ego actual the Id?
Be it as it may, my portrait is a double portrait of the ego and super ego of Freud himself that studies id self.
Deel twee van de tot kunstwerk geëvolueerde moodboards. Gisteren; Never-mind, vandaag; Spotless-mind. Als je goed kijkt, zie je (in twee talen) in de tekst ballon de woorden Desinfected (for your protection). Hoe actueel is het woord desinfecteren op dit moment? Het tekstje is afkomstig van een toilet-seat bescherm hoes uit een hotel. Door de tekst in het denk ballonnetje te plaatsen is het bijna politiek. De gedesinfecteerde gedachte is misschien wel de meest bizarre uitkomst van virtuele controle. Een big brother die zo ver gaat dat je zelfs in je hooft niet meer buiten de gebaande paden mag. Best een Interessante gedachte want hoe dicht zitten we daar al tegen aan? Hoeveel is nog van je zelf en wat is kapitaal voor de sociale platforms en overheden. En hoe ‘vrij’ en autonoom kan je of blijf je denken als je voortdurend bloot staat aan digitale groepsdruk? Dus ook de regel : “voor your protection’ lijkt passend in deze context, het zou dan zoiets zijn als; “je mag wel anders denken maar voor je eigen veiligheid is het beter van niet”. Ik denk dat vrijheid en onvrijheid in de virtuele wereld op de zelfde lijn ligt, vlak naast of achter elkaar. Het is uiteindelijk aan jezelf hoeveel en wat je, waar weg geeft.
Spotless Mind On reprise 2005 > 2019. Collage on board
Part 2 of the evolutions of the moodboards to artworks. Yesterday; Never-mind, today; Spotless-mind. If you take a closer look at the baloon, you can read the words Desinfected (for your protection). How up to date is the word desinfecteer at the moment? The lines are original from a toilet-seat cover from a hotel. To place these lines in the text balloon gives it a politic connotation . The desinfecteer mind is maybe the most bizarre outcome of virtual controle. A big brother thats pushing the edges that far, that even your own thoughts are not your own anymore. It is an interesting thought, how close to that point are we yet? How much of you is still private and yours and which part of your personality is already owned bij social platforms and authorities. How free and autonomous can you stay when exposed to constant digital group pressure. So even the words ” for your protection’ fits this questions. Translated freely in this context it would be something like; “you can think differently but we advise you not to, for your own protection. I think freedom and non-freedom are buddy buddy in the virtual world. In the end it’s up to you, what to keep for your self and what to share, where.
De moodboard, wie gebruikt het niet. Zelf managers en lifecoaches gebruiken het dezer dagen. Tegenwoordig heb ik een heel digitaal archief met alles wat me inspireert. Ik fotografeer zelf veel, zoek veel beeldmateriaal op internet. En ik manipuleer me digitaal suf met alles wat ik vind. There’s no ending to it. Voorheen had ik een groot paneel waar ik willekeurig in het oog springende plaatjes op plakte. Met de bedoeling hier wat mee te doen, de plaatjes dan. Maar uiteindelijk vond ik het moodboard zelf dusdanig spannend worden qua beeld dat ik het hele ding ben gaan bewerken. Zo heb ik twee collages uit die tijd; Never-mind en Spotless-mind. Vandaag te zien: Never-mind. Wat het verbeeld? Ik denk de mensheid en de chaos die daarmee verbonden is..
Never-mind 2005 (English)
Nevermind- on reprise 2005>2019|collage op MDF
Never-mind 2005- An Artwork A Day- 23-04-2020
Collage en acrylic on mdf 80/130cm.
De moodboard, a well known phenomenon. Even managers and life-coaches use it these days. Nowadays I’ve got a whole digital archive with everything that inspires me. Ik take many photo’s and collect a lot from the internet. And I manipulate it like like my life is depending on it. There’s no ending to it. Before that I used a great wooden board to stick randomly eye catching pictures on. With the purpose to use those pictures as inspiration for a new artwork. But finally, I decided that the moodboard it self was more interesting as a whole that each picture by it self. This is how I created two collage artworks in this period; Never-mind & Spotless-mind Today on display: Never-mind. What is it about? Mankind and the chaos that it takes along….I guess.
Ik Vertrek- 2015- An Artwork A Day- 22-04-2020
(For English scroll down)
Poster ontwerp (3 dubbel portret van Bauwien van der Meer, sopraan) in opdracht van het Kamer Operahuis (KASCO), Zwolle.
Poster ontwerp in opdracht van het Kamer Operahuis. 2015
In 2015 kwam het Zwolsche Kamer Operahuis bij mij met de vraag of ik een poster wilde ontwerpen voor hun nieuwe voorstelling. Een complexe vraag want de sopraan Bauwien moest prominent in beeld met haar verschillende gemoedstoestanden in de verschillende maatschappelijke rollen die ze verwacht werd te vertolken in het stuk. Maar daarnaast moest het thema ‘Ik Vertrek’, lees reizen, dromen van een oernatuur, ook verbeeld. Ik heb een aantal voorstellen gemaakt en uiteindelijke is deze gekozen. Een surrealistisch beeld waarbij Bauwien, naar mijn idee ondanks haar 3 gezichten in 1, niet aan schoonheid inboet. En het gedroomde landschap als de verstikkende wereld waarin ze gevangen zit zijn aanwezig zonder dat het meteen de aandacht opeist. Ik was in deze tijd als niet Opera liefhebber, ambassadeur van dit gezelschap. Toen ik zei, Ik hou helemaal niet van opera zeiden ze, dan moet je juist als ambassadeur bij ons komen, want je zal zien dat we geen traditionele opera maken. En gelijk hadden ze. Ik heb fantastische spannende stukken gezien die zowel speels, humorvol, urgent als urban als underground als disco als klassiek waren. Muzikaal krijg je het voor je oren en visueel wordt je verrast. Ik ben een groot fan van dit gezelschap. Als je de kans krijgt in de toekomst ga zeker kijken. Want gebaande paden en vastgeroeste ideeën kennen ze bij dit gezelschap niet.
Poster Ontwerp voor het KamerOperahuis, productie Ik vertrek. 2015
Ik Vertrek- 2015- An Artwork A Day- 22-04-2020
Poster design (3 double portrait of Bauwien van der Meer, soprano) in assignment of the Kamer Operahuis (KASCO, Zwolle.
In 2015 the opera association from Zwolle came to me with the question weather I would like to design a poster for their next show. A complex question because soprano Bauwien was the main and leading feature with her various moods and roles she is expected to play to for fill social expectations in the play. But besides that the theme ‘Ik Vertrek”, (I leave) read travel and dreams of primeval nature, must be interpet as well. I made a few suggestions and this one was selected. A surrael image that does not crush the beauty of Bauwen despite of her tree faces in one. And the dreamed landscape as well as the suffocating world she wants to leave from are modestly present. At the same time I was, as not opera lover, ambassador of The Kamer Opera House. When I said, I am probably not the one because I don’t even like opera, they said that is just the reason why you should do it, you will be suprised. And they were right. I saw fantastic, exiting plays, that were playful, humorous, urgent as well as urban, underground, disco and classic at the same time. Most of he times your ears are dazzled and visually it’s a treat . I am a fan of this ensemble. If you are in the opportunity to visite one of their plays, go and see! Because they don’t know such things as beaten track and established idea’s.
Er zijn opdrachten waar je meer trots op bent dan anderen. Het portret van Harry Mulisch is zo’n oprdacht. Ik was in 1999 bezig met een serie portretten van 20e eeuwse iconen, genaamd Milestones. Deze portretten waren in het blikveld gekomen van Neerlandicus Jos Buurlage, die toen net zijn proefschrift over Mulisch had afgerond. Of ik een portret kon maken? Ik heb ja gezegd met knikkende knieën, dat wel. Want Mulisch zelf leefde nog, dus die had zich ook beledigd kunnen voelen door een incompetent portret. Daar leek het me ook de man wel naar. Ik ben aan de slag gegaan, door in de stijl van de Milestones serie, eerst van alles en nog wat over en van de man te lezen. Daarna heb ik hem zo neergezet. Op het randje van karikaturaal misschien. Maar ontegenzeggelijk Mulisch. Een portret van iemand die ongenaakbaar is, een eminent grise. Veel later is er nog eens een verzoek van een uitgeverij gekomen of ze dit portret voor een omslag van een andere biografie over Mulish mochten gebruiken. Dit is helaas niet doorgegaan om redenen die ik niet meer helemaal scherp heb.
Over het proefschrift citeer ik uit andere bron: “Harry Mulisch tussen literatuur, journalistiek, wetenschap en politiek in de jaren zestig en zeventig. Onveranderlijk Veranderlijk’ biedt niet alleen een analyse van de reportages, maar ook een heldere uiteenzetting van Mulisch’ hermetische filosofie, een karakteristiek van zijn totale oeuvre en een situering van de auteur ten opzichte van prominente collega’s als Hermans, Reve, Wolkers en Boon. Het gebruik van vaktermen is tot een minimum beperkt, zodat dit boek toegankelijk is voor iedere lezer met belangstelling voor het werk van Mulisch en de culturele veranderingen in de jaren zestig.”
Onbegrijpelijke Wereld (English)
Onbegrijpelijke Wereld. In opdracht van Jos Buurlage, de auteur van het proefschrift Onveranderlijk veranderlijk, over Harry Mulisch, Amersfoort
Portrait of Harry Mulisch- Acrylic on MDF. 100/80cm. In assignment of the author of Mulisch essay ‘Onveranderlijk Veranderlijk’.
There are assignments that leaves you with more pride than others. This portrait of Dutch writer Harry Mulisch is such assignment. At the time I was working on a series of portraits of icons of the 20th century, named Milestones. These portraits came under the attention of Jos Buurlage, who just finished his essay about Mulisch. If I could make a portrait of Mulisch he asked. I said yes with my fingers crossed. Harry Mulisch was still alive back than. So he might get insulted by an incompetent portrait. I started working by reading much about him and his own work before I choose to paint him like this. On the brink of caricature maybe. But indisputable Mulisch. A portrait of a man who’s inexpugnable and an eminent grise. Much later, a request came from a publisher if they could use this portrait for the cover of a biography of Mulisch. This did not followed trough due reasons I cannot recall.
About the essay, I quote from a different source: “Onveranderlijk veranderlijk’ offers not only an analysis of the records but also clear clarification of Mulisch hermetic philosophy, a characteristic of his total oeuvre and a positioning of the author compared to his prominent colleagues like Hermans, Reve, Wolkers en Boon. The use of technical terms is limited to a minimum, thus is for each reader with Mulisch interest accessible.
Mevolution- 2009– An Artwork A Day -20-04-2020
(For English scroll down)
Vingerafdrukken van inkt op canvas – 90/70- zelf-portret. In collectie van mijn ouders.
Mevolution – 2009- Duimafdrukken van inkt op doek- 90/70
Waar zou ik zijn zonder kunst? Jaren lang hing er een Boomerang Support Card met een spreuk van Nietzsche op mijn tekentafel die dienst deed als ezel. “Wees Meester en Vormgever Van Je Zelf. Hier keek ik dagelijks naar en heb het door de jaren verinnerlijkt als een mantra. Het enige waar je invloed op uit kan oefenen in deze rare ongrijpbare wereld is je zelf, het enige waar je aan de knoppen zit en kan sturen. Dit moet niet opgevat worden als een grote ego trip maar een kwetsbaar zoeken naar de balans tussen je zijn, je persoonlijke dromen en wensen maar ook hoe je je verhoud tot anderen, de natuur, dieren en al het andere leven om je heen. Met andere woorden; ik wil hier wel zijn maar niet ten koste van. Nou lijkt dat in deze tijd een onmogelijkheid. Baby’s worden al met een enorme schuld geboren, hun voetafdrukje kost wellicht al ergens in de wereld een bosje, hun bestaan misschien een regenwoud. Hoe kan je als inteligente mens niet een beetje gebukt gaan onder dat gene wat je als soort aanricht.De kunst geeft me handvatten om het leven tegemoet te treden en op mijn eigen kleine schaal te bevechten wat voor mijn gevoel bevochten moet worden. Zonder dat was ik denk ik reddeloos verloren.
In deze Corona tijd mis ik een filosofische kijk op een mogelijke toekomstige nieuwe wereld nog het meest. Naast alle chaos, beperkingen, eenzaamheid en onrust van deze tijd liggen er ook prachtige kansen. Als we eens zouden durven echt kritisch te zijn en anders te denken.
Mevolution (English)
Zelfportret in vingerafdruk
Mevolution- 2009– An Artwork A Day -20-04-2020
Fingerprints of ink on canvas – 90/70- self-portrait. In parental collection.
Where would I be without art. For years a Boomerang Support Card wit a statement of Nietzsche decorated the corner of my drawing table. Be your own Master and Creator. I looked at it on a daily base and interiorized it like mantra. The only thing you can actually influence in this intangible world, is you. You are the one pushing your buttons and control your steering wheel. This must not be seen as a big ego-trip but a vulnerable quest at a balance between your being, personal dreams and wishes but also how you relate to others, nature, animals and other living things around you. In other words, I want to be here but not at the cost of…. Now, that seems almost impossible in this time and age. Baby’s are born wit a load of guild resting on their little shoulders, their tiny footprint wil probably cost a small bush somewhere, their existence probably a rain-forrest. How can we as intelligent human beings carrie this burden witnessing the damage done by your own species. Art gives me a sense of grip to meet life and fight what needs to be fought on my own little spot in the world. Without art, I was probably lost .
In this age of Corona I mis a deep philosophical approach on a new possible future world. Besides the chaos, limitations, desolation and restlessness of this period there are opportunities for a new future world. If only we dared to be truly critical and think differently.
Temporary Out Of Order is mijn homage aan mijn gebroken en gerepareerde elleboog. Het object in de bewerkte röntgenfoto is mijn eigen arm na operatie (2015). Ik belandde in de nacht van 31 oktober 2015 door een onzinnige en onverwachte actie op een Hooverboard in het ziekenhuis. Heel toevallig ook het ziekenhuis waar ik geboren ben, het St Jan in Hoorn. Diagnose, rug gekneusd en elleboog kapot. Om 04.00 s’nachts in de huur auto terug naar huis door de polder. Een rit waar geen einde aan leek te komen met duizenden rotondes. Eenmaal thuis heeft Erik het bed naar beneden gehaald waar ik vervolgens een maand in heb gelegen. Ik kon de eerste weken namelijk ook niet lopen
De elleboog werd na een week geopereerd(zie foto) en ik kon na een maand weer een beetje lopen. Daarna een half jaar ellende met dystrofie, een elleboog die niet meer wilden buigen een schouder die frozen was en een rug die vooral s’nachts protesteerde. Positiviteit was mijn motto maar die verdween toen ik de onmacht in de ogen van de fysio zag. Mijn grootste angst was dat ik nooit meer zou kunnen schilderen. Toen ik eenmaal weer een beetje ter been was ben ik zo goed en zo kwaad als dat ging weer naar atelier gegaan. Daar was dit het eerste kunstwerk wat ik met mijn onwillende arm in staat was te maken. Nu, doet alles het weer maar deze gebeurtenis staat in mijn geheugen gegrift. Soms kijk ik even naar mijn inmiddels weer gezonde arm en zeg ‘blij dat je er bent en fijn dat je het zo goed doet’.
Temporary Out Of Order (English)
Temporary Out Of Order. Art print op canvas
Temporary Out Of Order- 2015- An Artwork A Day
Digital processed (röntgen) photo on canvas – 90/70- self portrait. In own collection
Temporary Out Of Order is my homage to my broken and recovered elbow. The object in the picture is my own elbow after surgery. In the night of 31th October 2015 I made a nasty fall and ended up in the same hospital were I was born. What a coincidence. Diagnose, back bruised and elbow broken. At 04.00 s’ in the morning we drove home and endless drive. Once we got home, my partner collected the bed from upstairs to ground floor. I stayed in this bed for a month. I could not walk for a month.
The elbow was operated (see photo) and after a month I started walking a bit. Than dystrophy got a hold of my arm, an elbow that would not move for an inch, a shoulder that was frozen and a back that haunted me at night. Positivity was my motto but that gradually disappeared when I saw powerlessness in the eyes of the physiotherapist. My greatest fear was that I could never paint again. When I more or less functioned again, I started going to my atelier again. This was the first artwork that I was able to create with my unwilling arm. Now, everything is functional and strong again but this endeavor is carved in my memory. Sometime I glance at my recovered and healthy arm and say ” glad that your here and that you are functional!
Gloomy & 40- 2010- An Artwork A Day 16-04-20
(For English scroll down)
Acryl op canvas 90/70- zelf-portret. In eigen collectie
Gloomy & 40 Acryl op canvas- 2010- 90/70- In eigen collectie
2020 staat voor mij, naast Corona, moet ik bijna zeggen, in het teken van mijn 50 jarig bestaan op deze aarde. Ineens is het dan zover, mijn jeugd is voorbij ( : . Toen ik 30 werd zat ik midden in een coming of age- achtige burn out, toen ik 40 werd dacht ik dat waren de mooiste jaren en die liggen nu achter mij. Nu komt het onvermijdelijke verval. Dit zelf- portret getiteld Gloomy & 40 is in die gedachte gemaakt. Met een knipoog natuurlijk. Nu wordt ik 50 en voel me eigenlijk fantastisch. Jammer van het getal want ik ben nog lang niet moe en oud voel ik me allerminst. Het zal wel een raar biologisch trucje van je hersens zijn maar ik denk ‘het beste moet nog komen….’ en ik voel me vrijer en gelukkiger dan ooit. Liefde is ook pure chemie zeggen ze vaak. Maakt niet uit zolang het geloofwaardig voelt, prima toch. Er komt weer een zelfportret aan, ik heb nog een paar maanden de tijd want 24 augustus is het pas zover.
Gloomy & 40 (English)
Gloomy & 40 , acryl op canvas 90/70- In eigen collectie.
Gloomy & 40- 2010- An Artwork A Day 16-04-20
Acrylic on canvas 90/70- self-portrait. In own collection
2020 stands, for me, next to Corona, in the theme of my 50th anniversary on planet earth. Suddenly, out of nowhere, my youth is over ( : When I became 30 I was in the midst of a coming of age- like burn out, when I became 40 I thought that the best years were left behind me. Decay seemed inevitabel. This self-portrait titled Gloomy & 40 is created in the spirit of this thought. With self irony of course. Now, I become 50 years of age, I feel fantastic. Despite of the number, I am not feeling old or over the hill yet. It is probably a great mindfuck but I sense great freedom and happiness, the best is still to come. They say, love is pure chemistry too. But I don’t care as long as it’s convincing to me, its just fine. There’s a new self-portrait on the horizon, a few months to go because 24th of August will be the day…..
Huid als canvas -1998-1999- An Artwork A Day 15-04-20
(For English scroll down)
Bodypaint sessie in antieke-lijst. Model G. Draaisma. Fotograaf Studio H.
Bodypaint 1998/1999
model G. Draaisma Fotograaf Studio H.
Een kunstenaar maakt kunst, een schilder schildert. Of de drager nou canvas is, paneel, muur of huid. Eigenlijk kan je je overal in en op uitdrukken. In de beginjaren van mijn kunstenaarschap was er letterlijk veel ruimte om te spelen en te ontdekken. Ik deelde een tijd lang mijn atelier met Mark van Enk en Gina Draaisma. We werkten alle 3 solo maar deden veel samen. Wat de samenwerking en de vriendschap kenmerkte was dat we dingen creëren als een groot feest zagen, daar waren we grenzeloos in. Zo hebben we met de nodige kunst en vliegwerk de centrale hal van De Oude Ambachtsschool, Zwolle toen voorzien van de nodige ‘muur kunst’ (dat kon toen nog) Balancerend op zelfgebouwde steigers met parachutes als decoratie materiaal en rest verf van een bouwmarkt. Een aantal muurschilderingen zijn bewaard gebleven tijdens de renovatie, als aandenken aan die periode
Ook werkten we gezamenlijk aan 5 mei kunstprojecten van concept naar eindproduct.: https://maritotto.nl/5-mei-kunstprojecten/. Ook hierin gingen we ver. Zakelijk gezien waren we dan misschien niet de meest kiene types van de wereld, maar qua creativiteit voelde we ons rijk.
In die zelfde periode begon ik per toeval met bodypaint. De aanleiding was een uitvraag van ik geloof toen nog de EEG > posterontwerp met als thema ‘Europa Maken We Zelf’. Daarheen ik mee aan de slag gegaan. Het zelf maken heb ik heel letterlijk genomen: Ik heb een groep zwangere vrouwen gevraagd voor mij te poseren. Hun buiken beschilderd met alle Europese partner-landen. Zwanger van de Europese Unie. Na deze poster werd ik ineens gevraagd door zwangere vriendinnen om hun buiken ook te beschilderen. Dat heb ik een tijd lang gedaan. Van daaruit ben ik meer mensen gaan be-schilderen. Vrij serieus voor een poosje. Op deze foto zie je Gina en mij samen in een lijst gevat (die van mijn opa geweest is). De foto is gemaakt door Studio H. Het plezier is van onze gezichten af te lezen.
Skin As Canvas (English)
Bodypaint 1998/1999
model G. Draaisma Fotograaf Studio H.
Huid als canvas -1998-1999- An Artwork A Day– 15-04-20
Bodypaint session- framed. Model G. Draaisma. Photo: Studio H.
An artist makes art, a painter paints. It doen not matter on what kind of surface, either canvas, wood, wall or skin. An artist can express it self on almost anything. I my early years of becoming an visual artist there was plenty room for playing and discovering. I shared my working space with Mark van Enk En Gina Draaisma. We worked solo but collaborated a lot. What made this friendship significant was the great fun we experienced creating. Limitless. For example we made murals in the centre passage of The Oude Ambachtsschool, Zwolle. Not without risk. Like acrobats balancing on selfmade landing stages with parachutes as deco material and left over paint. Some of the paintings are still there, survived the renovation as a souvenir of that period.
We also collaborated @ various 5th of May art projects – from concept to product. We stretched our limits to create a cool artwork. Commercially, we were not the most clever ones, but we felt rich with our creativity.
In the same period I started more or less coincidental with bodypainting. The cause was an open call by the E.E.G. to create a poster with the theme : ‘We create Our Own Europe’. I started working on this theme and asked a group of pregnant women to pose for me. Proverbial pregnant of an United Europe. Afterwards pregnant friends started asking me to paint their belly’s as well. So I did this for a while before I started to paint more people. On this picture you see me with Gina framed together in an antique frame (of my grandfather) The picture is made by Studio H. It is obvious that we were having fun.
Lethargia- 2017- An Artwork A Day- week 04- 14-04-20
(For English scroll down)
Acryl op doek 150/100 cm. In particuliere collectie Amsterdam.
Lethargie 2017- acryl op canvas 100/150 cm. In particuliere collectie Amsterdam
We kijken een serene, opgeruimde en goed gestylde huiskamer in. Deze huiskamer is bij nader inzien meer een showroom. Een showroom die zegt ” we hebben het goed voor elkaar”. Een mooi plaatje. esthetisch, ruimtelijk maar wat ontbreekt is contact en warmte.
Nu veel mensen noodgedwongen de dagen thuis doorbrengen zullen ze anders naar hun omgeving en contact kijken.
We witness a serene, cleane and a perfectly styled living room. this livingroom is on second sight more of a showroom. A showroom that states “the world is our oyster’ . A perfect picture, spacial and esthetically proof but what is missing is contact and warmth.
While a lot of people are stuck in their homes these days their forced to look differently to their surroundings and contacts.
Na de Apocalypse van gisteren vond ik het tijd voor een Exodus (2009). We zien een vlucht meeuwen. De aanleiding voor het maken van dit werk is een fotoserie die ik had gemaakt van meeuwen in allerlei vlieghoudingen en standen. Min of meer per ongeluk getroffen door de schoonheid van de vliegende meeuw. Ik weet nog waar het was; Pink beach, Bonaire. De meeuwen brutaal als altijd kwamen in grote getallen op het geritsel van een brood- cracker-chips zakje af en troggelde alles af wat ze konden krijgen. Irritant maar grappig. Het gaf me in ieder geval de gelegenheid ze goed te bekijken en vrij dichtbij te fotograferen. Later heb ik ze geformeerd zoals in dit doek (als een collage). Exodus is een titel die geen uitleg behoeft en die ook weer net als Apocalypse een bijbelse connotatie heeft. De vlucht meeuwen staan model voor het letterlijke vluchten en de enorme vluchtelingen stromen. Dit onderwerp gevat in een grote witte ruimte met vogels die zo ongeveer de belichaming zijn van vrijheid schuurt natuurlijk een beetje. Dat was ook precies de bedoeling, dat is de spanning die ik zoek.
Exodus (English)
Exodus 09. Acryl op doek 2.0b/ 2.0h. Particulier bezit, Den Haag.
Exodus- 2009- An Artwork A Day- week 03 – 09-04-20
Acrylic on canvas 200/200 cm. In private collection Den Haag.
After yesterdays Apocalypse I found it time for an Exodus (2009) We witness a swarm seagulls. The immediate cause for making this artwork was a photo series I made earlier of seagulls in all different positions. More or less accidentally struck by the beauty of the flying seagull. I stil know where it was; Pink beach Bonaire. The seagulls were cheeky as always and were drawn in large numbers to the noise of the cracking plastic bag of bread- cracker- chips and begged it away. Annoying but funny. It gave the opportunity to take a good up close look at them and to make pictures. Later on I molded it into the cluster we see on the canvas (like a collage). Exodus is a title that needs no clarification and has the same biblical connotation as Apocalypse. The swarm represents the litterary stream of refugees. This subject captured in large white open space with birds that represent freedom is a bit harsh. That is the tension I seek.
Apocalypse 2007 – An Artwork A Day- week 03- 09-04-20
Apocalypse- 20070 acryl op MDF 100 x 100 cm.Opgenomen In Isala collectie
Apocalypse, om er maar even een vrolijke noot tussendoor te gooien ( : , is gemaakt in 2007. Rond die periode was vallen v.s vliegen een thema wat bijna overal wel in terug te vinden was. (eigenlijk nog). Vliegen is vrijheid, vallen is vrijheid met een onfortuinlijke afloop. What goes up must go down. We willen er niet aan maar het lijkt toch een natuurlijke wetmatigheid. Dat boeit me. Alle paradoxen waar de mensheid mee worstelt huizen ook in mij. Als er iets wringt, dwingt het me tot nadenken . En er wringt best wel veel. Vandaar ook mijn immer zonnige thema’s . De apocalypse is de titel van een prachtige film, maar vooral een grimmige voorspelling van het einde der tijden. What goes up must go down. Elk einde is een nieuw begin, vliegen is vallen met een onfortuinlijke afloop…Komt er ooit een apocalypse? we weten het niet. Zijn we hard op weg er zelf een te organiseren? dat denk ik soms wel. Om hier wat positiefs tegenover te stellen, er zijn misschien wel voortdurende mini apocalypsjes, als die voorgevallen is is er ook weer een schone lei om opnieuw mee te beginnen. Of met nieuwe ogen naar iets te kijken.
Wil je dit verhaaltje toch met een glimlach eindigen, luister naar deze prachtige apocalyptische song: Naturtrane van Nina Hagen:
Apocalypse (English)
Apocalypse. Acryl op MDF, 1.10b/1.10h. Collectie Isala Ziekenhuis, Zwolle
Apocalypse 2007 – An Artwork A Day- week 03- 08-04-20
Apocalypse, to be chipper for a change ( :, is made in 2007. Around this period Flying and falling was my theme (stil is) . Flying is freedom, falling is flying with an unfortunate out come. What goes up must go down. This seems to be a natural law. That fascinates me. All paradoxes of mankind are mine. as well. As something that wrenches inside, it forces me to think. And there is a lot that wrenches. The Apocalypse is the titel of a great movie but most off all a grim prediction about the end of times. What goes up must go down. Each end is a new beginning, Falling is falling with a unfortunate outcome. Wil there be an Apocalypse? We don’t know. Are we doing everything to get to that point? Maybe. To put some positive vibes on the contrary ; There may as well be constant mini apocalypses that we suffer, but then a clean slate could be the beautiful outcome of that.
To end this story with a smile check this great apocalyptic song Naturtrane van Nina Hagen
37 Attitudes & 3d portret van Marit2011 serie Ego Display -An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
Acryl op canvas 120/80 cm- / sculptuur Marit- hout 1.30/40 cm
37 Attitudes (portret Thijs Kwakernaat) en Marit- (portret Marit)
In 2011 heb ik een dubbel expositie (Bij Arte Presente) gehouden met beeldhouwer Thijs Kwakernaak. Ego Display was de titel van deze expositie. De door ons zelf gestelde opdracht was elkaar te portretteren naar eigen inzicht. Zo heb van Thijs diverse portretten gemaakt waaronder 37 attitudes. Thijs, een beweeglijk persoon zowel fysiek als mentaal, heb ik in de attitudes neer gezet als de vele Thijssen die overdrachtelijk in hem huizen. Thijs heeft over mij een serie beeldhouwwerken gemaakt uit steen en hout. Zoals hij mij zag. Ik heb een periode vrij fanatiek geskeelerd langs met name de Ijsel-dijk in Zwolle. Daarbij passeerde ik steevast zijn huis. En zo heeft hij mij weergegeven, skeelerend (in de schaduw zie je wel echt iemand een schaats houding hebben) met kittige katten oortjes. De betekenis van de katten-oortjes ben ik helaas ook vergeten. Ik hoef er niet bij te vertellen dat het een vrije interpretatie betreft. Hoe dan ook, ik vond dit beeld prachtig en hij de Attitudes. We hebben geruild en de ‘Marit’ siert sinds dien mijn huis.
37 Attitudes (English)
37 attitudes, Uit de serie ‘Ego display’ speciaal gemaakt ten behoeve van de expositie Ego display maart 2011. Portretten van Zwolse beeldhouwer Thijs Kwakernaak. Particulier bezit.
37 Attitudes & 3d portret of Marit2011- series Ego Display -An Artwork A Day- week 22- 06-04-20
In 2011 I had a duo exhibition (@ Arte Presente) with sculpturer Thijs Kwakernaak. The exhibition was called Ego Display. The goal we had set for our selves was to portray each other. So I made several portraits of Thijs, amongst them 37 Attitudes. I portrayed Thijs, as a quick silver, both physical as mental, as all Thijs varieties possible. Thijs made a series of sculptures about me from stone & wood. As he saw me. For a while I was quiet a fanatic skater and I often passed his house @ the IJssel river in Zwolle This is how he portrayed mean action with spruce cat ears. Ik you take a closer look at the sculpture above, you could establish a actual skate position in the shade on the wall. Unfortunately, I forgot the meaning of the cat ears as well. It is needless to say that this portrait is a free interpetation. How ever, I loved this sculpture he made and he loved his Attitudes and we swapped. The ‘Marit’ holds a steady spot in my household ever since.
Is there Life On Mars On Reprise- 2007> 2018-An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
(For English Scroll Down)
Inflatable, gips, acryl verf, theehouder en papieren bootjes 3D
Is There Life On Mars
Is there Life On Mars- 2007 >2018 Inflatable, gips, acrylverf, papieren bootjes en theehouder. 3d
Look at those cavemen go It’s the freakiest show Take a look at the Lawman Beating up the wrong guy Oh man! Wonder if he’ll ever know He’s in the best selling show Is there life on Mars?
Een paar regels uit Is There Life On Mars van David Bowie. Van Bowie is bekend dat hij flarden tekst husselden en daar nieuwe teksten met mysterieuze en onnavolgabre inhoud van kneedde. Toch, even stil staand bij deze tekst lijkt het alsof Major Tom vanuit de ruimte (door de ogen van God) naar de wereld kijkt en het dagelijks leven wat zich daarop voltrekt aanschouwd alsof het een groot theater is. Wat misschien wel weer een link legt met de Goddelijke komedie van Dante. Maar Is there life on Mars? lijkt een zo gerechtvaardigde vraag. Of beter; is daar leven mogelijk? Nu ook nog een relevante vraag want de eerste Mars vluchtelingen hebben al een reservering. Mars, rood, doods en zuurstofarm, een aantrekkelijk alternatief? Ik denk het niet. Maar onze oude blauwe planeet lijkt bijna afgedragen en opgebruikt. Mijn idee zou zijn laat Mars lekker waar het hangt en investeer als die energie om iets leefbaar te maken maar gewoon hier, op onze eigen planeet.
Mijn beeld spreekt voor zich.
Is There Life On Mars (English)
Is there life on Mars. Inflatable, gips, fondue onderstel, papieren bootjes en lakverf
Is there Life On Mars On Reprise- 2007> 2018-An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
Look at those cavemen go It’s the freakiest show Take a look at the Lawman Beating up the wrong guy Oh man! Wonder if he’ll ever know He’s in the best selling show Is there life on Mars?
A few lines from the song Is There Life On Mars by David Bowie. We know that Bowies style to make lyrics was to cut them up and toss them around before creating whole new mysterious and unparraleled lines. Still, If you analyse the lyrics a bit it seems that major Tom is looking from space (trough the eyes of God) and witnessing life on earth like it’s a great theatre. Like the divine Comedy by Dante? Maar Is there life on Mars?Or even better is life on Mars possible? It seems a righteous question. Nowadays a relevant one too because the first new -Martian refugees already made their reservations. But Mars, red, dead, and low on oxygen, appealing? I guess not. But our own old mother earth is worn out and exhausted. My idea would be; invest all the energy to travel to planet B in your old and own one, she deserves it.
Je ontkomt er toch niet aan, even te reflecteren op de situatie waarin we ineens wereldwijd terecht zijn gekomen. Er is veel Corona – activiteit op TV, radio en sociale media. Begrijpelijk, de hele wereld is ontregeld. Ik merk ook dat de constante berichtgeving en alle andere uitingen wel heel erg in je systeem gaat zitten. Ook de vraag….wat moet je doen, behalve er in slagen geen besmettingshaard te zijn, niet ziek te worden, omkijken naar buren en naasten en niet hamsteren.
Ik kan geen levens redden of ouderen toezingen (kan het wel doen maar de vraag is of ze daar blij van worden) . Ik maak kunst. En ik heb bedacht dat dat nou net het gene is wat ik de komende tijd blijf doen. Ik heb er zelfs meer tijd voor dan ooit tevoren. Kunst is helend voor zowel de maker als de toeschouwer. Corona wordt geen thema in mijn communicatie (alleen nu even) Ik draag dan een steentje bij in de dagelijkse visuele ontsnapping, die er toch ook moet zijn. De komende weken ga ik ‘One Artwork A Day’ uit het archief mijn homepage zetten. Gewoon voor de gezelligheid, zullen we maar zeggen. Vanaf vandaag tot……… En baat het niet, schaad het niet. Deze week : Wheel Of Misfortune, Ignorance Is Bliss, Sunny Boy, Solitary en Sign Of The Times
Kijk hieronder naar alle kunstwerken.
(English)
One Artwork A Day……….
There is no escaping, the need to reflect on the current ‘world wide’ situation. There is a lot of Corona activity on TV, radio and social media. Naturally, the world is disordered. I notices that the contant stream of information is getting into your system. The question, ‘What can I do?, what should I do pops up. Except for the usual do’s and don’ts.
I can not save life’s or sing to the elderly people (I can but I doubt the positive impact of my voice). I make art, and that is what I keep on doing the time to come. Time is on my side to to speak. Art is healing for the artist and the altlover. Corona is not becomming a theme in my communication. I make small contribution by offering a small visual escape the weeks to come. I dig into my archives and present one artwork a day, with a small comment on my site. If It not cures it will not harm. This week: Wheel Of Misfortune, Ignorance Is Bliss, Sunny Boy, Solitary en Sign Of The Times
See below for all artworks:
05- Sign Of The Times
Sign Of The Times – geprinte tekst op acryl en MDF- 2008-
(for english scroll down)
Vrijdag 27-03-2020- An Artwork A Day 05 – Sign Of The Times 2008
Tekst collage uit (eigen) essay over de tekenen van de tijd, in verschillende maten uitvergroot, geprint- gekopieerd en in delen verwerkt tot een portret op MDF- en witte acryl. 110/110cm
De titel heb ik ontleent aan Sign Of The Times van Prince (de inhoud niet) Het gezicht van John Malkovich. Beide min of meer toevallig. Sign Of The Times is een waanzinnig goed nummer wat op zijn manier reflecteert op de tekenen van de tijd. Het hoofd van Malkovich, een prachtige rauwe indringende blik en goeie schaduw partijen. De tekst destijds is in een rush geschreven. Ik kan denk ik toch niet ontkennen dat ietwat een doemdenker ben. Can’t help it. Ik zet mijn beste beentje voor, omarm het leven en iedereen die me lief is. Maar als alles even stil valt en ik mijn eigen gedachten kan horen denk ik vaak; dat komt nooit meer goed met de mensheid, de natuur, de biodiversiteit, de wereld. We gebruiken van alles veel en putten alles uit, gaan soms respectloos met het overige leven. Dit gebeurd al onder mensen onderling maar zeker als we het als voedsel beschouwen of als we op grondstoffen jagen. En we zijn de enige dieren die oorlog voeren en vervuilen. Hier lig ik wakker van want ik zie zo snel geen oplossingen, terwijl de problemen zo urgent lijken. Daar gaat dit werk en de tekst dus over, ik heb al die gedachte in 2007 op papier gezet en met de woorden een beeld geschapen (een twee-luik). Niet dat het daarmee klaar is maar ik heb het daar toen even geparkeerd. Nu in het licht van het virus en de maatregelen kan je bijna alles in retrospectief raak achten. De wereld van het onoverwinnelijke zoogdier is met forse kracht tot stilstand gekomen. Het bied waarschijnlijk onbedoeld ruimte aan alle frisse lucht, schoon water en andere aardbewoners. Wat is hier uit te leren, uit te winnen? We weten het (nu nog) niet.
Sign of the times ’07-’08- 1 van een Twee luik. Tekst op acryl en MDF
(English)
Friday 27-03-2020- An Artwork A Day 05 – Sign Of The Times 2008
Text collage from (own) essay about the signs of the time, resized in various sizes, copied and in parts processed to a portrait on MDF- & white acrylic paint. 110/110cm
The Titel is derived from the song ‘Sign Of The Times’ by Prince (not the content) The face is from John Malkovich. Both more ore less by coincedence. Sign Of The Times is a great song that reflects on time signs in his own way. The head of Malkovich, raw, piercing eyes and good shadow parts. De lines were written in a rush at the time. I can’t get around the fact that I’m somewhat of a pessimist. Can’t help it. I am making a real effort to embrace life and all my loved ones. But if everything silences around me and when I can hear my own thoughts, I often think: ‘Everything falls apart’, humanity, nature, biodiversity, the world. We spill to much, and treat other live forms sometimes with arrogance. This is also happening amongst our selves but when we regard to something as food or in our hunt for natural resources it maximizes. And we are the only animal that goes to war and polutes. This keeps me awake. I do not see a solution while the problems seems urgent. That is what the text is about. I put all this thought on a piece of paper in 2007 and created an image with the lines (a diptych). Not that it solves anything, but it gave me the opportuonatie to park it for a while. Now, in the light of the virus and measurements you can almost place anything in perspective and it seems spot on. The world of the invincible mammal is forced into a pause. Het probably offers unintentional room to fresh air, clean water and other earth inhabitants. What can we learn, what can we gain? We don’t know yet.
Donderdag 26-03-2020- An Artwork A Day 04 – Solitary.
Solitary -1998- acryl op MDF – 110/110. In particulier bezit
for english scroll down)
Donderdag 26-03-2020- An Artwork A Day 04 – Solitary.
Acryl op MDF- 110/110 cm 1997- In particulier bezit
Dit is een portret van Jeroen Barneveld (1997) een mede *DOAS collectief lid. Das was in die tijd een bruisende licht anarchistische edoch strak gestructureerde gekraakte broedplaats in wording. Ik heb hier 13 jaar lang een atelier gehad, in het comité van aanbeveling(politieke lobby) gezeten en in het stichtingsbestuur. Naast dat we probeerde het prachtige pand (Nieuwe Zakelijkheid 1932) te behoeden voor sloop (gelukt!) een monumentenstatus te verkrijgen (gelukt), de verloedering tegen te gaan (gelukt) en het pand in ere te herstellen (gelukt) was het ook gewoon een fantastische ongebreidelde creatieve speeltuin. Het woord synergie was hier op zijn plaats. Een van de dingen waar DOAS ook om bekend stond waren de legendarische feesten. We waren bijna uit het pand gezet en hadden een spectaculaire (Venetiaans carnaval achtige) Bizarre Mars gehouden dwars door de Binnenstad van Zwolle, waarbij we de ‘Mimosa’ (koosnaam DOAS) overdrachtelijk ter grave draagden met een heuse grafkist. Dit was de aanleiding voor een groot gekostumeerd ‘Fantoomfeest’ (bal masque) door heel het gebouw. Het was een fantastisch feest met prachtige uitdossingen. Dit portret van Jeroen, door mij ook in real life in het gezicht beschilderd is dus bijna een soort dubbelportret. De titel Solitary sloeg niet op het feest want dat was groots en alles behalve eenzaam. Maar destijds was de titel geheel gevoelsmatig gekozen op de expressie van het gezicht. Nu sluit het perongeluk aan op de plotselinge ontstane eenzaamheid.
*DOAS = Voluit De Oude Ambachtsschool van 1994 tot 2013 in beheer en gebruik geweest van het beheerscollectief DOAS. koosnaam Mimosa. Doelstelling: behoud monumentale pand en de eerste Culturele Broedplaats in Zwolle neerzetten.
Solitary 1997. Uit de serie BE. Particulier bezit
(English)
Tuesday 26-03-2020- An Artwork A Day 04 – Solitary.
Acryl on MDF- 110/110 cm 1997- In private collection
This is a portrait of Jeroen Barneveld (1997) a fellow *DOAS member. Back In those days DOAS was a vibrant slightly anarchistic but quiet firmly structured squatted incubator in the making. I had my workspace here for 13 years, worked on a voluntair basis in a political lobby and as a member of the board. Besides our efforts to protect the awesome building (Modernist – Stijl related architecture ‘Nieuwe Zakelijkheid’ 1932) for the wreckingball (done that), to gain a National monumental status (done that), and prevent degradation of the building (did that) It was also a fantastic creative playground. The word synergy suites us perfectly. One of the unique spellingpoints of DOAS were our legendary parties. To answer to a possible banding from our building we organized a spectacular (Venetian, carnavalesk) Bizarre March thought the city of Zwolle. We carried The Mimosa (pet name for DOAS to her proverbial grave in a genuine coffin. This was the igniter for the Phantom party (bal masque) that followed. It was a fantastic feast with outrageous outfits and make-up. This portrait of Jeroen, face-painted in real life as wel, is some kind of a dubbel portrait because of that. The Titel Solitary did not refer to the party but on the expression on his face. Now it accidentally fits the emerging solitary as a consequence of the current situation.
*DOAS = In full Oude Ambachtsschool ( The ‘Old’ School For Manual crafts – 1932) from 1994 till 2013 onder governance and in use by the governance collective DOAS, pet name Mimosa. Mission, preservation of the monumentale building and starting the first creative Incubator of Zwolle.
Theatrale aankleding van het gebouw – Portretten : van de Bizarre mars met dia projectoren op wanden en ramen- (Mark van Enk en Fred Zomers)
Donderdag 26-03-2020- An Artwork A Day 04 – Solitary.
Woensdag 25 -03-2020- One Artwork A Day…….. 03- Sunny Boy
Acryl en typex- corrigeerlint op canvas 90/70 cm- 2008- In particulier bezit
Een portretje van een jongetje zonder naam (of het zou Sunny moeten zijn). De titel Sunny Boy is een contradictie met het gekozen kleuren pallet. De woorden “It’s My Party And I Cry If I Want to”, doemen een beetje op. Het jongetje (ik schat een jaar of 8) kijkt zelfbewust de camera in, draagt een zelf gevouwen feesthoedje maar lacht niet. Is zijn feestje afgezegd? Het gele accent is het meest ‘sunny’ deel uit het beeld. Toch wie iets verder kijkt ziet veel zachtheid en overgave in dit gezicht. My Party, Cry If I Want To……. Of nog en mooiere ‘What does not kill you makes you stronger’
*Al Jolson performed with a black face as a protest to black people not being allowed to perform on stage. He was credited with single-handedly introducing African-American music to white audiences. As early as 1911, he became known for fighting against black discrimination on Broadway.
Sunny Boy. Acryl en tip-ex lint op doek, 70b/90h. Particulier bezit
(English)
Wednesday 25 -03-2020- One Artwork A Day…….. 03- Sunny Boy
Acrylic en typex- ribbon on canvas 90/70 cm- 2008- In private collection
A portair of a boy without a name (or is must be Sunny). The title seems a contradiction with the chosen pallet of colours. The words ‘It’s my Party And I Cry If I Want to‘, comes to mind.I estimate the boys age around 8 years old. He looks self conscious at the camera, wears a self-folded party head but does not smile. Is his party canceled? The yellow accent on the right is the most sunny part of the entire painting. Though, for whom who looks a little further see’s softness and devotion in the features of the boy. My party, Cry If I Want To…… or better said, what does not kill you makes you stronger!
*Al Jolson performed with a black face as a protest to black people not being allowed to perform on stage. He was credited with single-handedly introducing African-American music to white audiences. As early as 1911, he became known for fighting against black discrimination on Broadway.
02- Ignorance Is Bliss
Ignorance Is Bliss- acryl op canvas 100/150cm – 2011
24-03-2020- One Artwork A Day…….. 02 _ Ignorance is Bliss (Baby Einstein- God Dobbelt Niet)
Acryl op canvas – 150/100 cm – 2011
En Einstein stelde;’ God dobbelt niet met het universum. Hij stelde ook dat religie zonder wetenschap blind is en wetenschap zonder religie lam. Baby Einstein was al voorbestemd om de grote geest te worden die hij uiteindelijk werd. Maar in de tijd van zijn baby-zijn was zijn brein hoofdzakelijk gericht op melk, moeders borst en troost. Sommige mensen blijven zo hun leven lang. Er zijn mensen die geloven dat het zelfs beter af zijn op die manier. De hemelse staat van het niet weten, niet afvragen, gewoon existeren en je primaire instinct volgen. Daarom de titel ‘Ignorance Is Bliss’. Voorzover het, het menselijk instinct betreft……… We zijn jammer genoeg niet ingericht als de meest vredelievende soort.
Schilderij Ignorance Is Bliss, 100/150 acryl op canvas
(English)
One Artwork A Day…….. 02 _ Ignorance is Bliss (Baby Einstein- God Dobbelt Niet)
And Einstein quoted; ‘God does not play dice with the universe’. He stated that religion without science was blind & science without religion lame. Baby Einstein was already destined to become the great mind, he was, but at the time of his baby-hood his mind was mainly set on milk, mothers breast and comfort. Some people stay that way all their lives. Some people even believe that their better of that way. The heavenly state of not knowing, not wondering, just existing and following the basic instinct. That why this work is titled ‘ Ignorance Is Bliss’. As far as the human instinct goes….Unfortunately we are not prepped as the most peace loving animals.
01 Wheel Of Misfortune
Wheel Of Misfortune- 2007- 159/170 cm
Kunstwerk van vandaag: maandag 23-03-20= ‘Wheel Of Misfortune 2007.’
3d muur installatie, dynamisch (roterend). Acrylverf, siliconenkit (wit), oude platenspeler en zwenkwieltjes op MDF.
We kennen allemaal het rad van fortuin; een spelrad waaraan gedraaid wordt tijdens quizzen. De getallen of objecten op het rad geven aan wat er te winnen valt. Mijn rad van onfortuin gaat meer over de wet van Murpy, wat goes down, must go down, de chaos theory en het butterfly-effect. Dit laatste klinkt logisch maar is toch nog tamelijk wetenschappelijk*. Wie met open ogen de wereld beziet weet diep van binnen dat ‘winnen’ geen constante is. We zijn wel steeds meer als winnaars en overwinnaars gaan denken. Waar winnaars zijn, zijn verliezers. Je zou kunnen constateren dat we halverwege de 20e eeuw maakbaarheid en winnen tot gemeengoed hebben gemaakt. Het idee dat iedereen kan winnen, je je lot altijd in eigen handen hebt en dat als je iets wilt je het kan krijgen. dat het een kwestie van geloof in je zelf is. De mens(heid) slaagt er steeds beter in zich zelf op een hoger plan tillen maar daar hangt een prijskaartje aan. Die hangt daar al heel lang maar het wordt vaak niet opgemerkt of wel opgemerkt maar toch enigszins genegeerd, want we moeten door! Ik hoef het prijskaartje niet te benoemen want eigenlijk weten we inmiddels allemaal hoe hoog het prijskaartje is.
*Het butterfly effect
Een voorbeeld van de invloed die beginwaarden kunnen hebben geeft de anekdote van de vlinder en de orkaan. Onze weersvoorspellingen komen uit de oplossing van stelsels gekoppelde differentiaalvergelijkingen. Van dit soort stelsels zijn vaak geen exacte oplossingen bekend, maar numeriek doorrekenen kan wel. Praktisch betekent dit dat we met de weergegevens van vandaag die van morgen kunnen berekenen.
Butterfly effect: Edward Lorenz toonde al in de jaren 1950 aan dat gekoppelde differentiaalvergelijkingen instabiel kunnen zijn. Dat betekent dat fouten in de numerieke berekening in de tijd steeds groter worden. Als de temperatuur bijvoorbeeld vandaag 0,1 °C verkeerd wordt gemeten, is de afwijking van de weersvoorspelling voor morgen al 0,5 °C. Over een week zitten we er 3,1 °C naast en voor twee weken is geen zinvolle voorspelling meer te doen. Anekdotisch zegt men wel dat de vleugelslag van een vlinder in China de doorslag kan geven tussen mooi weer en een orkaan in Texas.[1]
Wheel Of Misfortune is een werk uit een periode waarin vliegen v.s vallen een thema was in mijn werk. Waarbij het escapistische vliegen heel dicht tegen het onvermijdelijke vallen aanligt. Het ligt som heel dicht tegen mezelf aan zowel het escapisme als het vallen.
(english)
Wheel Of Misfortune
Artwork of today: monday 23-03-20= ‘Wheel Of Misfortune 2007.’
3d wall installation, dynamic (rotating). Acrylicpaint, siliconkit (white), old record player and swing wheels on MDF.
We are all familiar with the Wheel Of Fortune. The wheel that is turned in quizshows. The numbers ore objects on the wheel are an indication of what the prize might be. My wheel of misfortune is more about Murphy’s law, what goes down, must go down, the chaos theory, the butterfly-effect. There is a logical ring to these terms but it is really quiet scientifically*. Who reviews the world with eyes open knows deep inside that winning is not a constant factor. We are looking upon our selves as winners more and more. Where there’s a winner, there are losers. I notice that since halfway the 20th century we starting to regard on life as feasible and that we all could be winners. You can create your own destiny and if you put your mind to it, anything is possible, it is a matter of believing in your self. We lifted mankind on the higher sceme of things but it comes with a price. This price tag is been there for a long time but is overlooked or neglected by the many of us, the show must go on.! There is no need for me to mention the price as such, everyone knows by now.
The term, closely associated with the work of Edward Lorenz, is derived from the metaphorical example of the details of a tornado (the exact time of formation, the exact path taken) being influenced by minor perturbations such as the flapping of the wings of a distant butterfly several weeks earlier. Lorenz discovered the effect when he observed that runs of his weather model with initial condition data that was rounded in a seemingly inconsequential manner would fail to reproduce the results of runs with the unrounded initial condition data. A very small change in initial conditions had created a significantly different outcome.[1]
The idea that small causes may have large effects in general and in weather specifically was earlier recognized by French mathematician and engineer Henri Poincaré and American mathematician and philosopher Norbert Wiener. Edward Lorenz’s work placed the concept of instability of the Earth’s atmosphere onto a quantitative base and linked the concept of instability to the properties of large classes of dynamic systems which are undergoing nonlinear dynamics and deterministic chaos.[2
Wheel Of Misfortune is an artwork from a period whereby falling and flying was a theme in my work. The escapist flying lies close to the inevitabel falling. The symbolic is also personal that goes for the escapism as for the falling.
