Caleidoscopisch en gezellig.

Afgelopen zondag is mijn expositie Excess For All geopend.  Het werd officieel door de Apeldoornse Wethouder van cultuur D.H. Cziesso geopend. Hij had een vlotte schets gemaakt van mijn werk. Het woord caleidoscopisch viel in zijn analyse over wat hij zag. Caleidoscopisch, is een mooi  en veel omvattend woord. daar was ik zelf met betrekking tot mijn werk nog nooit op gekomen. Maar ik lijst hem in. Remy en zijn vrouw Sunny waren fantastische gastheer en vrouw. flessen wijn rood en wit zover het oog reikte ( : , vers turks brood met heerlijke smeersels. En veel gezellige en geïnteresseerde bezoekers.

Ik ben voorlopig de laatste exposant want de Galerie gaat vanaf 2018  het edelsmeedwerk van eigenaar Remy Verzantvoort meer centraal zetten. Zijn werkbank zal in de toekomst aan de straatkant komen zodat iedereen hem aan het werk kan zien.

De voorlaatste expositie was van Jaques Willem Maris, of kort weg Jac Maris.

“Deze Maris is een zeer opmerkelijke persoonlijkheid en een oomzegger van Jac Maris en ook op hoge leeftijd nog hyperactief. Hij schildert tekent en aquarelleert, filosofeert en schrijft gedichten. Een van de meest fascinerende aspecten van zijn oeuvre vormen de stillevens. Ze zijn samengesteld met flessen, potten, pannen, vazen en kannen, eigenlijk traditionele elementen, maar in combinatie met de fantasietafels waarop die voorwerpen staan , hebben ze een verrassend moderne uitstraling.” (http://nieuws.nijmegenonline.nl/expositie-stillevens-jacques-willem-maris/)

De expositie van de oude Jac, bevatte werken van een aantal jaar geleden want hij is niet meer in staat te schilderen. Het mooie is wel dat hij wel met moderne media kan werken. Ik heb Jac Maris zijn expositie bezochten en was onder de indruk van zowel zijn werk als zijn kleurrijke verleden en familie. Ik vond het dan ook heel bijzonder dat hij de moeite heeft genomen ook naar mijn opening te komen. Bij het verlaten van de expo zei dat hij geïnspireerd was geraakt om weer aan de slag te gaan (op de computer). Dat zie ik als een mooi compliment van een meesterschilder.

Zijn zoon Rob Maris zet de kunstzinnige famlielijn door met sculpturen en glassculpturen. Zijn werk is, naast Remy verzantvoorts eigen werk, ook te bewonderen in de vitrine kasten bij de galerie tijdens mijn expositie.

Mijn laatste werk met de werk titel Me My Selfie & I, omgedoopt tot ‘To Me Or Not To Me’ is daar ook voor het eerst in optima forma te zien geweest en de reacties waren goed. Ik heb het nog niet in de blog geïntroduceerd dus bij deze:

To Me Or Not To Me (Stardust)

Dit is het uiteindelijke kunstwerk na een proces van 4 maanden. In dit proces heb ik meer dan 25 portretten geschilderd waarvan ik er uiteindelijk 25 heb geselecteerd. De originele werktitel luidde ‘ Me My Selfie & I maar dat is nu To Me Or Not To Me geworden met als subtitel (Stardust). 25 portretten van willekeurige selfies die ik op het internet gevonden heb. Je zou je zelf er per ongeluk tussen kunnen ontdekken. Het is aan de toeschouwer wat er van te denken. Mijn motief om dit werk te maken was mijn fascinatie met het fenomeen selfie. Wat verteld de selfie over ons en wat vertelt de selfie-cultuur over onze cultuur en de staat van het mensdom. Veel vragen ….filosofisch interessante vragen…. .

  Agenda voor de komende tijd
23-10-2017 – bijdrage Stadsexpeditie: Thema Takemebag 2.0 (van bron concept naar pilot project > broedplaats)
07 december –Meet & Greet (20u tot 22.00u) + wijproeven & live muziek bij galerie Verzantvoort. 
03-01-2018- Jongeren Kunst project: Transformed Trash – Trashformers vanaf 03 januari tot 07 januari in het Langhuis.  Aanmelden kan vanaf vandaag.

24-01-2018- Project : Klimaat Madonna (nog onder voorbehoud)

Februari 2018: Vietnam Teaser Tour

 

Excess For All

(for English version please scroll down)

Expositie ‘Excess For All’  @ Galerie Verzantvoort, Stationsstraat 148, Apeldoorn. Van 12 november tot 02 januari 2018.

Opening: 12 november 2017 – 14.00 u door Wethouder D.H. Cziesso. 

Deze expositie bestaat uit schilderijen en beelden van 2014 tot recent gemaakt werk. Een aantal werken zijn eerder geëxposeerd maar de meest recente werken (2017) worden hier voor het eerst getoond aan publiek. In 2012 is Marit met een reeks begonnen die zij met terug werkende kracht Metropolieten is gaan noemen. Deze serie gaat over hedendaagse thema’s als technologische vooruitgang, urbanisering en massacultuur versus kwetsbaarheid, vrijheid en de menselijke maat. In deze serie worden deze thema’s multi interpretabel weergegeven. Maar eigenlijk geldt dat voor al het werk van Marit, het schuurt en wringt altijd ergens.

Excess For All, de titel van deze expositie, sluit hier naadloos op aan. In 2017 heeft Marit een aantal esthetische maar misschien ook wat verwonderde en cynische werken gemaakt die soms letterlijk inhaken op actuele en sociale vraagstukken. De onderliggende vragen gaan wederom over de mate van vrijheid die we ervaren en hoe we ons verhouden tot b.v. de natuur, anderen, de massa cultuur en het verschijnsel sociale druk, die het digitale tijdperk met zich mee brengt. Wederom is het niet duidelijk welke boodschap de werken met zich mee dragen, ze bevragen en onderzoeken. In de titels van de werken wordt soms wel een statement gemaakt welke louter berust op het buikgevoel van de kunstenares. Ze is zelf uiteindelijk ook een product van deze tijd.

In de afgelopen jaren is Marit bezig geweest een voor haar nieuwe vormentaal te ontwikkelen. Deze heeft ze gevonden door ongebruikelijke elementen met elkaar te combineren. Door de vreemde combinaties, van hoekig en architectonisch en menselijk organisch, ontstaan er nieuwe spannende composities.

Sinds 1994 is Marit werkzaam als beeldend kunstenaar. Haar atelier is gevestigd aan de Koestraat 10 te Zwolle. Haar grafische achtergrond is goed terug te zien in haar werk. En hoewel zij primair kunstschilder en conceptdenker is heeft zij zich door de jaren heen ontwikkeld tot een multidisciplinair kunstenaar.

Kenmerkend voor haar autonome werk is de centrale rol voor de mens in vorm en gedrag. Het is vaak een weerspiegeling van actuele maatschappelijke thema’s maar ook het alledaagse, het persoonlijke en het absurde zijn belangrijke inspiratie bronnen. Hoewel haar werk esthetisch is om te zien schuilt er vaak een soort onbehagen in. Deze tweeledigheid of dubbelheid is ook een terug kerend gegeven. Zie je wat je ziet?

De beelden die ontstaan begeven zich vaak op het snijvlak van fictie en realisme en grafisch en plastisch. Haar autonome werk bestaat uit schilderijen, beelden en digitale fotobewerkingen

Naast haar autonome werk is zij actief met kunstprojecten in concept en uitvoering, community art projecten, educatieve projecten, grafische vormgeving, kunstcoach, gastcurator, museumdocent bij de Fundatie en ook actief als lid van de commissie beeldende kunst Zwolle.

Galerie Verzantvoort, Stationsstraat 148, Apeldoorn. De galerie is geopend van dinsdag t/m vrijdag van 9.30u – 17.30u en zaterdag van 9.30u tot 17.00u. Contact: Remy Verzantvoort, 06 24 90 46 34/ mail- verza@live.nl. Website: www.verzantvoort.com.

Meer info over Marit Otto: www.maritotto.nl

 

Exhibition Marit Otto ‘Excess For All’

 

Gallery Verzantvoort, , Stationsstraat 148, Apeldoorn. Opening @ 12 November 2017

Alderman D.H. Cziesso. will open the exhibition round 14.00 hours.

This exhibition contains paintings and sculptures from 2014 till recent. A number of works are exhibitioned earlier but the most recent works (2017) will be shown to public for the first time. In 2012 Marit started a series that is called Metropolitans in hindsight. This series is about current everyday live themes as technological progress, urbanization and mass culture versus vulnerability, freedom and the human scale. In this series these themes are multi interpretable but actually that goes for all of Marits work. It usually wrenches and discomforts somewhere.

Excess For All, The title of this exhibition fits seamless to this greater theme. In 2017 Marit made a few aesthetic but somewhat dazzled and cynical works that link, sometimes literally, to current and social issues. The underlying questions are again about the amount of freedom that we experience and how we relate to nature, others, mass culture, and the phenomenon ‘social pressure’ that the digital age brings along. Once again it is not clear which message the artworks carries. They just seem to wonder and search. However statements are made in some titles. These statements are merely based on the underbelly of the artist. Afther all, she’s a product of this times and age too.

In the past years Marit has been busy altering and improving her style. She did so by combining unusual elements. By combining architectonic and geometrical shapes with organic, human and animal elements exciting new compositions arised.

Marit is working as an artist since 1994; She runs her atelier currently at the Koestraat 10, Zwolle, NL. Her graphical background still plays a predominant role in her work. Though she is primary a painter, she developed into a multi disciplinary artist over the years.

A distinctive feature in her work is the human body in al its shapes, forms and behavioral aspects. Her art is often a personal reflection of social issues and current affairs. But she’s also inspired by daily scenes, platitudes and the absurdities of human behaviour. Although her art is highly aesthetical; it also contains distressing elements that evoke a feeling of uneasiness. Thiscontradiction is a recurring theme in her artworks. Do you really see what is shown?

The created images often touch upon the edge of fiction and fact and range from graphic to plastic. Therefore her artworks covers several disciplines:paintings, sculptures and processed photographs.

Next to her work as an independent artist, she creates and participates in community art projects and educational art projects. She also designs for non-profit organisations, private clients and commercial companies and last but not least she is also participating member of the visual arts committee and museum guide at the Fundatie, Zwolle

Gallery Verzantvoort, Stationsstraat 148, Apeldoorn. De gallery is open from Tuesday till Friday from 9.30 AM till 17.30 PM. On Saturdays from 9.30 tot 17.00h. Contact: Remy Verzantvoort, 06 24 90 46 34/ mail- verza@live.nl. Website: www.verzantvoort.com.

The exhibitions lasts till 02 January 2018

More about Marit Otto: www.maritotto.nl

Excess For All

Vooraankondiging solo expositie ‘Excess For All’

In Galerie Verzantvoort te Apeldoorn, van 12 november tot 02 januari 2018.

schilderij ‘Lethargia’ wordt ook voor het eerst geexposeert tijdens deze expositie

 

Update Asian teaser tour

25 september j.l. is o.a. mijn werk In ‘The Beginning’ meegegaan met The Asian Teaser Tour in Hong Kong. Dit op initiatief van Margin (Art & Media).

In the Beginning. 6 luik, acryl op doek, 30/30 cm

Andere deelnemende kunstenaars zijn o.a. Jennifer Wijnbergen, Kim Habers, Lars Weller, Jeroen Molenaar, Pim Trooster, Harley Davelaar en Martin van der Spruit.

Gisteren was er een press release en ik citeer uit het persbericht van : Margin (Art & Media)

“Datum 4 oktober 2017

Het Nederlandse kunstbedrijf Margin (Art and Media) BV heeft tussen 27 september en 4 oktober 2017 een reeks zakelijke bijeenkomsten gehouden met toonaangevende banken in Hong Kong.

Zij presenteerden kunst uit Nederland en Zwolle in bijzonder. Hun ‘Asian Teaser Tour’ werd afgesloten met een vergadering op woensdag in de Dutch Chamber of Commerce in Hong Kong.

Geïnteresseerden uit diverse regio’s in Azië, lieten hun enthousiaste waardering blijken. Kopers kwamen ook uit Afrika en Oceanië, aangezien er deze weken meerdere kunstbeurzen in Hong Kong zijn.

“We zijn verheugd om dit nieuwe kantoor te openen. Wij zijn hier gevestigd om onze ‘corporate clients’ uit Hong Kong en de Aziatische diaspora, van onze services te voorzien. Mijn collega’s hebben veel werk verzet om dit punt te bereiken. Wij gaan onze klanten bedienen met het uitbreiden van hun kunstportfolio’s en het verhogen van de waarde ervan”, sprak dhr. Hugh Neil tijdens de opening van het kantoor in het Hong Kong business district.

Margin (Art & Media) heeft een volledige tentoonstelling in Hong Kong in maart 2018.

Tot zo ver, mijn werk heeft eerder voet in Azië gezet dan ik zelf en de reacties zijn vooralsnog positief. benieuwd hoe dit zich verder ontwikkeld.

Ik houd je op de hoogte.

second formation/part two/prelude to..update and coming up….

Portret nr.19. 3 uit 19 portretten zijn inmiddels vervallen, overgeschilderd, niet goed genoeg bevonden. The deleted scenes….. Mijn streven is 25 portretten (5 x 5), dus ben er bijna. Dit is weer even een tussen standje.

Me My Selfie and I is een van de nieuwe werken die te zien zal zijn tijdens mijn expo Excess For All, 12 november in Galerie Verzantvoort, Apeldoorn. Binnenkort meer daar over.

Portrait nr. 19. 3 from 19 portraits are deleted and overpainted again because, found to be not good enough… the deleted scenes. I aim at 25 portraits (5 x 5) so I’m close. This is just another update.

Me My Selfie and I is one of the works i will present at my exhibition Excess For All,  november 12 at Galerie Verzantvoort, Apeldoorn. More information will follow.

Asian Teaser Tour

Op dit moment is mijn werk op weg naar Hong Kong alwaar het op verschillende locaties gepresenteerd gaat worden onder de noemer ‘Asian Teaser tour’. Waar dit toe gaat leiden, nu nog geen idee. Ik sta er open in en vind het een interessant avontuur.

later meer hierover.

Asian Teaser Tour

At this current moment my work (The Beginning) is on it’s way to Hong Kong were it will be presented at several locations by the name ‘Asian Teaser Tour’. Were this all leads to, no idea. I am open to this endeavor and adventure. More information will follow.

Bijzonder- Heden

Recent de gevelbekleding van de Zwolse design winkel Bijzonder-Heden (Papenstraat, Zwolle) ontworpen. Het totaal design betreft een gevelplaat over de breedte van de gevel, een gevelbord en een open/gesloten-bord. Het resultaat hieronder;

Bijzonder- Heden

Recently I designed the a commercial facade cladding, signboard and open closed sign for design store Bijzonder-Heden (Papenstraat, Zwolle). Results shown below:

First section/part one/ prelude to…..

Weer een stapje verder met de totstandkoming van mijn ‘multi panelled’ werk Me My Selfie & I. 

Dit is eerste combinatie van portretten waarvan ik denk dat ze goed samengaan. Heel wat eerdere portretten zijn inmiddels gesneuveld. Ik kam het hele internet af voor selfies en wat blijkt, heel veel selfies zijn te vlak om een spannend portret mee te maken. Vaak overbelicht, weinig contrast of schaduw. De meeste zijn door een filtertje getrokken waardoor alle oneffenheden zijn verdwenen. In eerste instantie overwoog ik ook gewoon mee te gaan in het vlakke maar ik heb toch een expressieve basis nodig om ook lekker te kunnen schilderen, lekker aan te kunnen zetten. Zoals ik het nu bezie ga ik toch in blokken van 3 bij 3. In ieder geval 2 maar wie weet meer. Dat hangt dus heel erg af van wat ik nog kan vinden iets wat, wat toevoegt aan het beeld. We’ll see.

The first combinations of portraits were I could approve off, I think. I feel they go well together. Quiet some portraits are eliminated in the meanwhile. I comb the web thoroughly for new selfies and guess what, lot of them are to smoothed to create an expressive portrait. Often overexposed and an absence of contrast and shadows. Most portraits are processed by a photo-filter, and by doing this al unevenness disappeared. At first I decided to go along with this flat portraits but now I realize, I need an expressive base to work well, to paint well. As it seems at the moment the formations of 3 by 3 pieces works well clustered. So for now this one is complete, apart from the finishing touch it gets in the end > if there is one > if it needs one. And formation 2 (maybe 3) will follow. We’ll see.

 

 

 

Prelude to ‘ Me Myselfy and I’ 02

Een maand of anderhalf geleden ben ik gestart met een meerluik (tot nu toe 16 stuks) van vierkante (Instagram maat) selfie portretten. Aanvankelijk was het de bedoeling om er in max 3 werksessies, van pakweg een uur per portret, aan te werken. Toen ik er mee startte dacht ik daar mee weg te komen. En de verademing om weer even portretjes te mogen maken gaf het gevoel vleugels te hebben. Maar een portret maken is verraderlijk. Sowieso een schilderij maken is een verraderlijk iets. Je zou denken dat je je ambacht na een x aantal jaar wel hebt gemastered. Maar elke keer stap je vol overgave in de zelfde valkuilen om daarna weer een eureka momentje te beleven. Aha, ja zo was het, dit is wat ik altijd doe. Je bent zo bezig met proporties, gelijkenis en levendigheid dat je soms het ware schilderen uit het oog verliest. Het lekkere smeren en kliederen, vegen en weg schilderen, lekker lomp met een grote kwast als was je aan het beeldhouwen, is pielen met een penseeltje bang om een fout te maken. Een gevolg kan zijn dat het portret te glad of te popperig worden. Dat wil je niet maar dat moet je dan toch eerst weer even ontdekken. Bijna alle schilders die ik ken herkennen zich hier in. Het is altijd een soort gevecht. De opzet gaat lekker, je voelt je meester over de situatie, dat was de schetsfase ( :. dan komt er een soort tussenfase, zeg maar een periodiek vagevuur, waarbij je de lossigheid van de schets kwijtraakt en opzoek gaat naar de rake klappen. Je verliest je in details, je komt er niet uit, laat het een nachtje rusten, besluit hele stukken bruusk over te schilderen, ook dat ene goeie stuk (kill your darlings), er ontstaat chaos, dan ga je weer lekker schilderen….de rommel is net wat je nodig had om het spannend of goed te maken. Een andere eeuwige strijd, waar beeldhouwers geen last van hebben, is kleur. Dat moet precies juist zijn anders is het rond uit vloeken in de kerk. Wanneer is het precies juist? Nobody knows, de eenzame strijd van de schilder. Maar om af te ronden, ik heb afgelopen week geloof ik een aha moment gehad en voel ik nu echt welke kant het op moet gaan. Misschien verander ik nog wel weer van inzicht, maar voor nu voelt dat zo. Bijwijze van experiment zet ik elke keer een ‘voor dat moment’ klaar portretje op instagram, in zijn eigen vierkante keurslijfje, home of de selfie, waar ik ze ook allemaal in eerste instantie afgeplukt heb. De portretten hebben de naam ‘prelude to’ en dan een nr. Ze zijn dus pas af als het hele raam met 16 portretten af is dus worden ze soms alweer vervangen door een improved versie. Eigenlijk net als de selfie makende mens, blijven schaven en sleutelen in de hoop op dat ene perfecte beeld. Ik ben blij dat dit niet over mij gaat ( :

Vindt je het leuk om te volgen check dan:https://www.instagram.com/maoatelier007/

Zwolle v.s Berlijn < Het pareltje en ongepolijste diamant

Afgelopen week ben ik samen met mijn vriend Erik en zijn twee zoons Yuan en Kay naar Berlijn geweest. Berlijn is als een grote eigenzinnige maar gemoedelijke reus die je met beide armen omarmt. Ik wil even op Berlijn en haar ‘ruwe’ ongepolijste kant inzoomen omdat de zoektocht naar de Zwolse rafelrand en haar creative industrie weer helemaal actueel is en ik in Berlijn toch een mooi rolmodel zie. Je moet durven dromen toch! Aim high-

Ik heb 13 jaar een atelier gehad in een voormalige authentieke Zwolse rafelrand, DOAS. Wat daar zo bijzonder aan was liet zich destijds soms moeilijk uitleggen aan de gemeente. DOAS was een broedplaats die on-georkesteerd is ontstaan, zonder plan, zonder directie. een mierenhoop van creatieven, nomaden en levenskunstenaars. Een samengaan van mensen die verbonden werden door de plek en de wens er iets gaafs van te maken. Daarnaast was het een vrijplaats waarin ruimte was voor ambitie, dromen en festiviteiten. De aanblik van het complex bezorgde sommige Zwollenaren buikpijn, een rommeltje, chaos, oncontroleerbaar en grillig en weer anderen vonden het geweldig. Ik heb me, samen met een heel aantal andere broedplaats gebruikers, altijd hard gemaakt voor het bestaansrecht van zo’n plek.  De naam Richard Florida is meer dan eens gevallen om ons creative kapitaal te onderschrijven. Maar de systematiek van het echte kapitalisme, de meetlat waar alles steeds meer aan afgemeten wordt, staat een plek die niets kost, maar ook niets oplevert in m2 niet toe. Het past simpelweg niet in ons denkpatroon. Grond = geld.

In het kort komt het betoog van Richard Florida hier op neer: Neem een willekeurige min of meer verpauperde wijk in een stad. Veel leegstand, weinig leven op straat en weinig perspectief voor haar bewoners. In dit soort situaties zie je dat er een toestroom is van creatieven, kunstenaars, muzikanten, theatermakers, starters. Die voelen zich aangetrokken door het bohemien karakter en ietwat anarchistische karakter van zo’n gebied en hebben vaak een wat lager inkomen maar wel behoefte aan werk/leefruimte. Er ontstaat een bonte mix van mensen en culturen, er komt leven in de wijk en er ontstaan spontaan nieuwe initiatieven die op hun beurt weer een aanzuigende werking hebben op de hippe maar wel kapitaal krachtige stadsbewoner en toerist. Die komt daar zijn geld uitgeven, winkelen, zijn kunst kopen, uitgaan enz enz. Zodra het hippe etiket gevestigd is willen de  hipster en de yup (sorry voor de container begrippen) daar ook wonen en binnen de kortste keren schieten de prijzen van de huizen in zo’n wijk omhoog (marktwerking). Uiteindelijk verlaten de kwartiermakers de plek weer en gaan op zoek naar het volgende onontgonnen gebied. Het is een soort wetmatigheid. Florida benoemde dit omdat dit aantoont dat de creatieven wel degelijk een economische factor van belang zijn, maar dat deze geldstromen aan het directe zicht onttrokken zijn, het is iets van de lange termijn. Maar de directe winst zit al in de leefbaarheid en aantrekkelijkheid die de creatieven in hun kielzog hebben meegenomen, laat staan een levendig cultureel leven.

Nu kom ik even terug op Berlijn; Ik was in 1988 (voor de val van de muur) voor het eerst in Berlijn daarna nog een keer in 1991 (na de val van de muur) en vond het beide keren fantastisch en uber interessant. En nu zomer 2017 weer terug en ik was heel benieuwd hoe ik Berlijn nu zou ervaren. Het klinkt overdreven maar mijn hart gaat gelijk open. Berlijn leeft, ademt, pulseert, shockeert, daagt uit, is mooi van lelijkheid, is toch ook wel mooi en zoals ik eerder zei, een groot goeiig monster met vele koppen. We zijn bijvoorbeeld in kunstraum Kreuzberg Bethanien geweest, een voormalig diaconessen ziekenhuis aan Mariannenplatz. Een onvoorstelbaar groot complex met atelierruimtes, expo ruimtes,restaurants, stadsnomaden en veel meer. De expo; “Born in the Purple” (Who has the right for future shelter) Super professioneel, strak ingericht, bijna museaal in combinatie met het totaal niet aangeharkte, opgelapte, mooi gemaakte rest van het complex. Er is niet iets van gemaakt, het is. Dat is geloof ik de schoonheid ervan. Er is geen planoloog of ruimtelijke-ordenaar die hier mee aan de slag is gegaan, het lijkt gegroeid als een levend organisme. Love it.

Zo hebben we op diverse andere plekken in de stad dergelijke ruwe juweeltjes gezien zoals o.a. de Holzmarkt a/d Spree. Er zijn stevige casco’s neergezet door ?. Deze casco’s zijn op geheel eigen en organische wijze tot een waanzinnige ongrijpbare plek geworden. Ik droom wel eens over zulke bouwsels, waar achter elke kamer weer een andere kamer zit, trapje op trapje af, eindeloos veel verschillende atmosferen waar geen einde aan lijkt te komen. Ik hou van deze dromen omdat ze avontuurlijk zijn en eindeloos veel opties bieden. Nou zo iets dus maar dan in het echte leven. Cafe, haarsalon, werkplaatsen, ateliers terras, hangplek alles is hier op een totaal niet geregisseerde manier terecht gekomen en het zegt welkom, relax, this is life as it suppose to be.

De Zwolse paradox Zwolle zoekt haar DNA en identiteit waar het gaat om kunst en cultuur. Waarom zoekt ze? En waar is het dan gebleven? Aan de Zwolse creatieven ligt het niet, die zijn er genoeg en van goeie kwaliteit. Daarnaast hebben we ook nog eens een paar culturele succes kanonnen.  Maar we hebben geen spannende rafelranden, geen bijzondere artistieke infrastructuur, geen gekke vrijplaatsen en nagenoeg geen alternatieve (kunst) podia. Hoezo niet? DOAS is gelegaliseerd en opgeknapt en ondanks dat dat een architectonisch succes te noemen is en moedig ondernemerschap is het geen rafelrand meer. R 10 is ophouden te bestaan en nog een heel aantal andere rafelrandige locaties zijn ophouden te bestaan. Daar gaat ontwikkeld worden, er komt niks voor terug en onze echte stadse rafelranden zijn aan het opraken. Onze wethouder heeft het adagium niet in stenen te investeren. Maar wie in stenen durft te investeren,investeert op termijn in mensen, in cultuur, in toerisme en op den duur in uitstraling. De titel van mijn blog is ‘het pareltje en de ongepolijste diamant’ dat dekt de lading naar mijn mening best wel goed, ik zie Zwolle als een glanzende parel, ze wordt elke dag gepoetst en ze glimt mooi maar er is altijd de angst dat er krasjes op komen, in vergelijking tot Berlijn, deze steen is ook kostbaar maar ruw en ongepolijst, het zit vol krassen en butsen, dat wordt zo gelaten want er zullen toch weer nieuwe bijkomen.. . Iets meer lef, laissez- faire en ondeugendheid zou Zwolle goed doen. A bit more Berlin makes a world of difference!

 

Prelude to Me, My Selfie & I

(for english version, scroll down)

De vakantietijd is heerlijk, het is overal rustig en ik voel me gefocust en ontspannen, tempo doeloe. Momenteel werk ik aan een portretreeks getiteld Me, My Selfie & I, deze serie reflecteert op, u raad het al, onze selfiecultuur. Een intrigerend fenomeen met veel psychologische en filosofische vraagtekens wat mij betreft. Ik heb nu de eerste 16 stuks bijna af.  Wat een genot weet om me even helemaal te mogen verliezen in het schilderen van portretten. Het is bijna een quilty plessure geworden. Omdat portretten zo persoonlijk zijn en moeilijk verkoopbaar was ik er eigenlijk mee opgehouden. Maar wat is dat toch lekker, al die gezichten schilderen, uitdrukkingen, typetjes en nu dan ook ijdeltuiten, gekkies, aandachttrekkers en duckfaces. De portretjes bij elkaar vormen bij wijze van een ironische condition Humaine’. Het eerste eindresultaat laat nog even op zich wachten maar ik vind het wel leuk om het portret proces te laten zien in 6 stappen. Ook dit portret krijgt waarschijnlijk nog een final touch maar je ziet het als ware tot leven komen.

Verder staan er staan veel leuke en spannende dingen te gebeuren. Een aantal daarvan staan al vast een aantal daarvan zijn nog niet helemaal afgekaart. Wat vast staat is dit najaar een expositie in Apeldoorn bij Galerie Verzantvoort. Hier laat ik mijn meest recente werk en de Metropolieten- reeks zien. De opening zal plaats vinden op 05 oktober 2017.

Artwearness (mijn T-shirt bedrijf) heeft zo zijn eigen dynamiek waar ik erg van geniet. Nee, ik ben geen ondernemer, ik verlies me in creatieve processen en laat mijn fantasie de vrije loop in alle richtingen. Wat leuk is dit om er bij te doen. Nu moet het ook nog een zakelijk succes worden!  Tot slot staan er nog een aantal leuke projecten op go/ no go; Daar over ook later meer….. Misschien kom ik dan ook nog even terug op het fondsenwerven. Wat is dat een vreselijk en bureaucratisch gedoe, Echt…..daar slaat alle creativiteit van dood op den duur.

(ENG)

Holliday season is lovely, everyone is out of office, and I am focussed and relaxed, tempo doeloe. Currently I am working on a series of portraits titled Me My Selfie & I and it reflects (obvious) our selfie culture, an intriguing phenomenon with multiple psychological and philosophical question marks, as far as I am concerned. I almost finished the first 16 pieces and, oh, what joy to loose my self in portrait painting. It has almost had become a guilty pleasure. Because portraits are personal and hard to sell, I kind of stopped painting them. But really, it is one of the most fun things to do, painting faces, expressions, characters and now completed with twits, sillies, attention getters and duck faces as it were a ironic condition humaine. The first real results will take a bit longer but I would like to treat you on a six steps phased becoming of a portrait. This one will probably get a final finishing but it already shows how life enters a painting.

Apart from that many nice and exiting things are about to happen. Some of them are rock solid; others are still in negotiating a research phase. One of the things that are already on the agenda for this autumn is an exhibition @ Galerie Verzantvoort. in Apeldoorn, NL. My most recent work wil be shown there and the complete series ‘Metropolitans’. The opening will take place on Sunday the 5th of October.

Artwearness, my career on the side (: has it own dynamics that I enjoy. No, I am and will not become an entrepreneur, I tend to loose myself in creative processes and my fantasy goes adrift more than often, it is just so much fun. Now it only has to become an economic success too, no rush, it will land on its feet. Finally a few nice projects are in the pipeline waiting for Go/ no go, I will inform you later on the matter. I just might open a little book about fund hunting, how awful and bureaucratic that is……. Al creativity is about to get sucked and drained here