Vandaag is het project Transformed Trash gestart. Vanmorgen de laatste dingen klaar gezet. Om 12 uur druppelden de deelnemers binnen met zakken vol trash van thuis! De oudste deelnemer is 13 de jongste 9 en dat is op die leeftijd een enorm verschil. Spannend, of dat zou gaan werken. Maar het vind zijn natuurlijke weg. We hebben ons aan elkaar voorgesteld en we hebben filmpjes en foto’s laten zien over de omvang van het plastic probleem maar ook wat voor geweldige kunst en design er van afval gemaakt kan worden. Daarna zijn we los gegaan. Er is getekend, gebouwd en geëxperimenteerd. Het langhuis was een grote vuilnishoop waar langzaam de eerste contouren van de kunstwerken in wording tegen af begonnen te steken. To be continued…
Vanmorgen had ik een afspraak met de Smit van van Rossum (ijzerhandel Zwolle), Freddie, om de Klimaat Madonna’s skelet te lassen. Freddie kan alles lassen, is erg flexibel en denkt constructief mee, fijn! Ik heb in mijn atelier een dummy van hout gemaakt en getest. Naar aanleiding van die houten dummy heb ik een tekening gemaakt waarin ik alle verbeteringen ten opzichte van de dummy heb verwerkt. Trial & error werkt in dit geval altijd het beste. Met deze tekening en een oude fiets velg, die nog uit de kelder van mijn recent overleden lieve oma is gekomen, toog ik daar naar toe. Deze velg kwam op zijn beurt weer uit de restanten van mijn opa’s liefhebberij (beetje rommelen met brommers en fietsen). Deze opa is eind jaren 60 al overleden dus deze velg, heeft en geschiedenis en is oud, ouder dan ik zelf. Dat vond ik een mooie aureool voor onze Maria/Madonna, dus deze velg is ook aan haar vast gelast. Daarmee gelijk een klein monumentje voor mijn grootouders die overigens niet religieus waren, maar dat ter zijde. Naast de tekening een de velg heb ik ook het voorlopige ‘gezicht’ en de ’test handen’ meegenomen. Deze zullen in een later stadium worden ge -vacuum- vormt en ge 3 D print bij het Cibap. Freddie en ik hebben in twee uur tijd, een solide basis gemaakt voor wat straks in processie door de stad wordt gedragen. Een duurzame start…. spannend. Wordt vervolgd.
Mijn Cyberia is ergens tussen Dystopia en Utopia. Wat voor de een de ideale wereld lijkt is voor de ander een ultieme nachtmerrie. De toekomst is dichterbij dan we ons kunnen voorstellen. Het tijdperk van de robotica is nu, en of we het nu leuk vinden of niet het zal zich meer en meer ontwikkelen en evolueren. Maken robots ons het leven makkelijker? Is dat het einde van slavenarbeid, uitbuiting en geestdodend fabriekswerk? Is de eenzaamheid geschiedenis? Of, zullen we vervangen en overheerst worden, worden ze slimmer dan wij?
En dan heb je nog een hybride vorm, half mens half robot. Zou dit ooit realiteit worden? Dit is mogelijk nog verwarrender.
Een wereld delen met elektronische mensen zonder hart, geweten en angst kan een hele andere wending nemen dan we misschien wel zouden willen.
Een wereld delen met high Tech – half mensen – half machine, oneindige denk – kracht gecombineerd met menselijke deugden als wraak, jaloezie, wellust oorlogszucht en machtswellust, zou totaal onvoorstelbaar en onvoorspelbaar zijn.
Zie ook Cyberia
My latest work titeled Cyberia 0.2. My Cyberia is a halfway in between Dystopia and Utopia. This is the second portrait. What seems to become the ideal world for one is the ultimate nightmare for the other. The future seems closer than we can already comprehend.
The age of robotica is present wheather we like it or not, it twill progress and evolve even more. Are robots making life better for mankind? No more slavery, no more mind numbing factory work, no more loneliness? Or, will we be replaced, overruled and over witted by them? Let alone something hybride as half men, half robot. Would this be reality one day?
Sharing a world with electronic human like figures with no heart, no consciousness and no fear, can take a different turn than we might choose. Sharing a world with high tech- half people- half machine, endless brain-power combined with human virtues as revenge, jealousy, lust, warmonger, and love of power, would be totally unthinkable and erratic.
Het Dominicanenklooster (Kirsten Notten), heeft mij gevraagd een ‘Maria’ beeld te maken van afvalmateriaal. Deze Maria, de klimaat Madonna, wordt het fysieke symbool van een groter klimaat & afval bewustzijnsprogramma van het klooster en is de opmaat naar Earth hour https://www.earthhour.org
De klimaat Madonna, kan gezien worden als symbool voor de zorgende en beschermende oer moeder maar kan door mensen zonder religieuze achtergrond (zoals ik zelf) ook gezien worden als Gaya, ‘moederaarde’.
In de woorden van het klooster zelf: “Een Klimaat Madonna, gemaakt van plastic en restmateriaal, is een symbool van zorgzaamheid voor het klimaat en de aarde. Een Madonna gemaakt van afval laat bovendien zien dat levenskracht in kwetsbaarheid te vinden is.
Plastic afval veroorzaakt veel schade aan het milieu en voor mens en dier. Maria met kind symboliseert de verbondenheid van al het leven met elkaar.
Ik ben vereerd met deze opdracht en sta achter de boodschap die niet vaak genoeg verteld en herhaald kan worden. Met scepsis veranderd er niets.
De verbeelding van de klimaat Madonna zal een uitdaging worden omdat ik moet werken met materiaal dat verzameld wordt en zich misschien niet altijd makkelijk laat manipuleren. Dus ben ik nu al bezig met onderzoekjes, testen en het bedenken van oplossingen. Het haalt mij enigszins uit mijn comfort zone, maar ik zie het helemaal zitten
Voor meer informatie omtrent de klimaat Madonna en het programma verwijs ik verder naar de site van het klooster.
Voor mijn andere afval project Transfomed Trash roep ik jongeren (en ouders van Jongeren) tussen 9 en 14 jaar op zich op te geven voor dit geweldig spannende creatie avontuur in het Langhuis.
Project data: 03 januari tot 06 januari 2018 . Eindpresentatie: 07 januari
In kunstruimte Langhuis wordt vanaf 03 januari tot 6 januari gewerkt aan een groot kunstobject van afval.
We roepen jongeren op om zich op te geven voor dit gave project!
Onder leiding van Marit Otto (mijzelf) & kunstenares Chantal de Wolde wordt er in team verband van max 15 jongeren (9 tot 14 jr.) gewerkt met o.a. zelf meegebracht afval. Individuele schetsen en ideeën worden samengebracht in een of een aantal kunstwerken. Tevens zullen de jongeren hun visie of hun antwoord geven op de almaar groeiende afval berg en de immer uitdijende plasticsoep. Zondag 7 januari is de eindexpositie, waarbij alle, gedachten, schetsen en gemaakte producten worden getoond aan publiek.
Bewustwording, samenwerking, bouwen en kunst zijn de centrale thema’s in dit project. Zo krijgen de deelnemers de opdracht om een maand lang hun eigen plastic afval te bewaren. De kwantiteit van ons plastic gebruik zal zo ineens heel zichtbaar zijn. Jonge mensen als Slatan Boyat, zijn een geweldig voorbeeld van ongebreidelde ambitie in combinatie met vurig idealisme. Jongeren zijn de toekomst, of beter gezegd ze hebben in ieder geval de toekomst en zijn de consumenten en beleidsmakers van morgen. Daarom hebben de kunstenaars en kunstruimte het Langhuis voor dit project gekozen.
