Weer een korte update over de wording van de Klimaat Madonna.
De Aftrap (1e van de drieluik Klimaat vertellingen) van het project in het Klooster vond plaats op donderdag 18 januari in de kerk van het Dominicanen klooster (mooie theatrale entourage). Naast andere sprekers (o.a Kirsten Notten, Michiel van Willigen, Annemieke Traag, Gooistke Zijlstra) heb ik deze avond mijn beeld, het werkproces geïntroduceerd aan de broeders, leden van de Dominicanen gemeenschap en andere geïnteresseerden en toehoorders uit het Assendorpse/ Zwolse. Dit was tevens de eerste plastic inzamelingsavond.
Die zondag daarop heb ik weer een presentatie gegeven ditmaal voor de kerkgangers en woensdag de een masterclass mini Madonna’s maken voor de vrijwilligers van het klooster. Allemaal in het kader van….
Ondertussen ben ik ook bij het Cibap/ de Ontwerpfabriek op bezoek geweest. En heeft Ewout Verelst mij geholpen met het maken van een vacuüm vorm en/of 3d scan/print. Gelukkig had ik een test-mal mee genomen, want zoals Ewout mij al had gewaarschuwd, kwam er een enorm druk op de mal-vorm te staan bij het vacuüm- zuigen van het plastic rond de vorm en werd de test mal daarbij verbrijzeld. Het plastic resultaat was een slap aftreksel van een slap handje.
Nu had ik de originele mallen al verstevigd maar na het zien van de enorme vernietigende krachten wist ik dat ik mijn zorgvuldig gemaakte ‘echte’ mallen hier maar beter niet aan bloot kon stellen. Dan maar even verder experimenteren met 3d scannen (om het vervolgens te printen) Het scannen luistert nauw en het is toch nog een beste uitdaging een mooie gesloten (kopie) vorm te krijgen.
We, en ik zeg steeds we, maar ik bedoel dan eigenlijk Ewout (ik dacht wel actief mee ( : ), zijn er uiteindelijk redelijk in geslaagd een goeie scan te maken die als uitgangspunt gaat dienen voor, een schaal model print. Dit schaal model moet uit wijzen of er nog wat geschaafd moet worden of dat het misschien zomaar goed is. Maar het vacuüm vormen blijft toch in mijn achterhoofd en we besluiten ook dat nogmaals te doen maar dan vul ik mijn mallen in zijn geheel af. Met de zwaar gewapende mallen ga ik het hopelijk aanstaande woensdag (anders iets later) nogmaals proberen. En dan zien wat het beste resultaat geeft. Tot nu toe een interessant experiment met hopelijk een overtuigend resultaat.
Ik heb met het Cibap afgesproken dat ik dit mag doen bij hen in ruil voor een presentatie, lezing voor studenten en een zitting waarbij ik ‘vraagbaak’ ben voor studenten over vak gerelateerde vraagstukken. Goeie deal wat mij betreft. De data moeten nog worden geprikt. Bedankt Ellen (Bosman) voor deze originele wijze van samenwerking.
Ondertussen ben ik de romp van Madonna aan het perfectioneren. Ze wordt steeds meer een vrouw met zachte rondingen. Al klinkt ‘zachte rondingen’ in deze context misschien wat wulps. Ik bedoel het in deze zin meer moederlijk c.q. menselijk. Want dat is wel de grootste uitdaging; ondanks het materiaal waarmee ik het moet doen zal men toch straks zoeken naar herkenning en letten op uitstraling. Als mijn plastic Madonna geen ‘warme’ persoonlijkheid wordt zal ze haar doel misschien voorbij schieten. Als haar romp klaar is krijgt ze nogmaals een mooie transparante vuilniszak om haar heen gedrapeerd, dit maal als ‘blouse, shirt, trui, tuniek’, deze (ik vind het mooi voor zover vuilniszakken dat kunnen zijn.) vuilniszak is zowaar gesponsord. Omdat het moeilijk was aan de voor mij geschikte zak te komen ben ik bij groothandels en professionele sites gaan kijken. Om te vooromen dat ik 80 rollen had moeten afnemen was het bedrijf Rajapack bereid me wat samples toe te sturen, erg sympathiek.
Vrijdag ga ik een week op vakantie, naar Marrakech. Het idee alleen al vind ik ontzettend inspirerend. Tot die tijd nog genoeg te doen en kom ik hopelijk na een week helemaal opgeladen en fris vol indrukken van de Marokkaanse cultuur, terug. Van Fatima ((of “Moeder van de vrouwen van de wereld”) naar Madonna ( :
